Εορτολόγιο: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα Πέμπτη 23 Μαΐου 2024

Δείτε ποιοι γιορτάζουν σήμερα, Πέμπτη 23 Μαΐου 2024.

Σύμφωνα με το Εορτολόγιο, Πέμπτη 23 Μαΐου, είναι των, Μαρτύρων Σελεύκου και Σαλωνά του Ρωμαίου, του Οσιομάρτυρος Λουκά εν Μυτιλήνη, της Μυροφόρου Μαρίας του Κλωπά, των Οσίων Μιχαήλ επισκόπου Συνάδων, του ομολογητού Συνεσίου επισκόπου Καρπασίας της Κύπρου.

Γιορτάζουν τα ονόματα: Σέλευκος, Σελεύκη, Δονατιανός, Δονάτη, Ρογατιανός.

Οι Άγιοι:

Άγιοι Δονατιανός και Ρογατιανός οι αυτάδελφοι οι Μάρτυρες

Οι Άγιοι Μάρτυρες Δονατιανός και Ρογατιανός ήταν αδέλφια και κατάγονταν από ευγενή Ρωμαϊκή ειδωλολατρική οικογένεια, η οποία ζούσε στην πόλη Νάντη της Γαλλίας.

Ο Δονατιανός βαπτίσθηκε Χριστιανός και κήρυττε με ζήλο το Ευαγγέλιο του Κυρίου. Όμως συνελήφθη, κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284 – 305 μ.Χ.), και οδηγήθηκε ενώπιον του ηγεμόνος Ρικτοβάρου, ο οποίος τον κάλεσε να θυσιάσει στα είδωλα, για να σώσει την ζωή του. Ο Μάρτυρας με γενναιότητα αρνήθηκε και ομολόγησε τον Χριστό. το παράδειγμα του αδελφού του παρακίνησε σε ομολογία πίστεως και τον Ρογατιανό, ο οποίος όμως δεν πρόλαβε να βαπτισθεί. Ο άρχοντας έδωσε εντολή να τους ρίξουν στη φυλακή και να τους βασανίσουν σκληρά. Κατά την διάρκεια της νύχτας οι δύο αδελφοί Μάρτυρες προσευχήθηκαν θερμά προς τον Θεό και Κύριό μας. Την επόμενη ημέρα άρχισαν και πάλι τα βασανιστήρια. Διαπέρασαν τις κεφαλές τους με λόγχες και τελικά τους αποκεφάλισαν. Ο Ρογατιανός βαπτίσθηκε στο αίμα του μαρτυρίου. Έτσι οι Άγιοι Μάρτυρες έλαβαν τον αμαράντινο στέφανο της δόξας και εισήλθαν στη χαρά του Κυρίου τους. Περί τα τέλη του 5ου αιώνος μ.Χ. οι Χριστιανοί ανήγειραν ναό στον τόπο του ενταφιασμού των Μαρτύρων και το 1145 μ.Χ. τα ιερά λείψανά τους μετακομίσθηκαν στον καθεδρικό ναό της Νάντης.

Μιχαήλ επίσκοπος Συνάδων

Ο όσιος Μιχαήλ, έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντα του Αρμένιου και καταγόταν από πλούσια και αρχοντική οικογένεια, από τα Σύναδα της Φρυγίας. Σπούδασε με ζήλο τα ιερά (θρησκευτικά) γράμματα και στη συνέχεια έφθασε στην Κωνσταντινούπολη για να συνεχίσει τις σπουδές του. Εκεί όμως συνδέθηκε με ένα φημισμένο πνευματικό άνθρωπο το Θεοφύλακτο, και αποφάσισαν να αφοσιωθούν στην άσκηση και τη μελέτη των Θείων Γραφών. Αποσύρθηκαν σε κάποιο μοναστήρι στον Εύξεινο Πόντο το οποίο είχε ιδρύσει ο Πατριάρχης Ταράσιος, ο οποίος φωτισθείς από το Άγιο Πνεύμα, τούς υποδέχθηκε εγκάρδια και πολύ γρήγορα τούς χειροτόνησε πρεσβυτέρους. Στη συνέχεια, ο μεν Θεοφύλακτος εξελέγη επίσκοπος Νικομήδειας, ο δε Μιχαήλ επίσκοπος Συνάδων. Από τη θέση του Επισκόπου ο Μιχαήλ έλαμψε πνευματικά. Δυναμικός μαχητής της πίστης, δίδασκε καθημερινά το λόγο του Θεού, κήρυττε, νουθετούσε και βοηθούσε δυναμικά τους πτωχούς, τους πάσχοντες και τους αδυνάτους. Διακρίθηκε επίσης για την προσήλωσή του στα ορθόδοξα δόγματα και την σφοδρή καταπολέμηση των αιρετικών διδασκαλιών. Όταν ο αυτοκράτορας Λέων ο Αρμένιος, κήρυξε διωγμό εναντίον όσων υπερασπιζόταν τις ιερές εικόνες, ο Μιχαήλ με γενναιότητα αντιτάχθηκε στη προκλητική αυτή ενέργεια του αυτοκράτορα. Εξοργισμένος ο Λέων έδωσε εντολή να φυλακισθεί σε ένα φρούριο, το οποίο ονομαζόταν Ευδοκιάς. Ο όσιος όμως συνέχιζε να κηρύττει την αλήθεια με αντίτιμο συνεχείς εξορίες, κακουχίες και στερήσεις για να καταλήξει σε κάποια ανθυγιεινή περιοχή όπου από τις ταλαιπωρίες παρέδωσε την αγία ψυχή του ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού.

Άγιος Λουκάς ο Ανδριανουπολίτης

Λουκάς Όσιος εκ δε του ξίφους πέλει, Συνθιασώτης του χορού των Mαρτύρων.

Ο Άγιος Λουκάς, γεννήθηκε από τον Αθανάσιο και τη Δομνίτσα στην Αδριανούπολη της Θράκης. Σε ηλικία έξι χρονών έμεινε ορφανός από πατέρα και η μητέρα του τον παρέδωσε σ’ έναν Ζαγοραΐο πραγματευτή, με τον όποιο εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Όταν ήταν 13 χρονών ο Λουκάς, φιλονίκησε μ’ ένα τουρκόπουλο έξω από το σπίτι του κυρίου του και το έδειρε. Αυτό το είδαν οι εκεί παρευρισκόμενοι Τούρκοι και όρμησαν με θυμό εναντίον του Χριστιανόπουλου. Ο Λουκάς για ν’ αποφύγει την τιμωρία είπε στους Τούρκους: «Αφήστε με και ‘γώ θα τουρκέψω». Τότε καταλάγιασε ο θυμός των Τούρκων και τον πήγαν σ’ ένα ευγενή Τούρκο, που πέτυχε τον εξισλαμισμό του. Ελεγχόμενος όμως από τη συνείδηση του, ο Λουκάς ζήτησε τη βοήθεια του κυρίου του από τη Ζαγορά, ο όποιος και προσπάθησε να τον απελευθερώσει με την επέμβαση της Ρωσικής Πρεσβείας. Αλλά η Ρωσική Πρεσβεία, για ν’ αποφύγει τυχόν ανωμαλίες, είπε ότι θα δεχόταν τον Λουκά μόνο αν αυτός διέφευγε από το σπίτι του Τούρκου αφέντη του. Πράγματι μετά από λίγες ήμερες ο Λουκάς κατόρθωσε και απόδρασε από το σπίτι του αφέντη του και αφού, επιβιβάστηκε σε πλοίο πήγε στη Σμύρνη, και από ‘κεί στη Θήρα. Εκεί με τη συμβουλή ενός πνευματικού ήλθε στο Άγιο Όρος, όπου παρέμεινε αρκετά. Εκεί αφού γύρισε διάφορες Σκήτες και Μονές, τελικά έκάρη μοναχός στη Μονή Σταυρονικήτα. Τον κατέλαβε όμως ό πόθος του μαρτυρίου και αναχώρησε για τη Μυτιλήνη κατά τον Μάρτιο του 1802 μ.Χ. Λόγω κάποιου γεγονότος, η Μυτιλήνη εκείνη την εποχή βρισκόταν σε μεγάλη αναταραχή. Ο Λουκάς, με τις ευχές των Πατέρων του Αγίου Όρους, παρουσιάστηκε στον κριτή της πόλης και ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό. Παρά τις κολακείες και τους φοβερισμούς των Τούρκων, ο Θρακιώτης μάρτυρας παρέμεινε αμετακίνητος στην πίστη και την απόφαση του να μαρτυρήσει. Οδηγούμενος προς τον Ναζήρη, στο δρόμο συνάντησε τον Μητροπολίτη Μυτιλήνης, που τον πήγαιναν στο κριτήριο, έσκυψε του φίλησε το χέρι και ζήτησε τις προσευχές του. Για την ενέργεια του αυτή, οι συνοδοί Τούρκοι τον έδειραν ανελέητα. Μπροστά στον Ναζήρη, ο Λουκάς με ευτολμία κήρυξε τον Χριστό και κατηγόρησε τη μουσουλμανική θρησκεία. Μετά από τριήμερη προθεσμία, που εξέπνευσε χωρίς αποτέλεσμα για τους Τούρκους, ο Ναζήρης εξέδωσε καταδικαστική απόφαση. Έτσι στις 23 Μαρτίου 1802 μ.Χ., ο Λουκάς άπαγχονίστηκε στη Μυτιλήνη και έλαβε το ένδοξο στεφάνι του μαρτυρίου. Το Άγιο λείψανο του παρέμεινε για τρεις μέρες στην αγχόνη, κατόπιν το έριξαν στη θάλασσα.

Εορτάζεται στις 23 Μαΐου αλλά και στις 23 Μαρτίου που θανατώθηκε.

Αγία Μαρία του Κλωπά η μυροφόρος

Ψυχήν φέρει νυν ουκ άρωμα Mαρία, Aρωμάτων σοι Σώτερ ευωδεστέραν.

Η Αγία Μαρία ήταν σύζυγος του Κλωπά και μια από τις γυναίκες, που ακολούθησαν τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και υπηρετούσαν στο έργο Του. Όταν γινόταν η φρικτή θυσία του Γολγοθά και οι μαθητές κρύβονταν και διασκορπίζονταν, αυτή συμπαρακολουθούσε στον τόπο της καταδίκης και συμπαραστεκόταν στην σταυρική αγωνία και την ταφή έπειτα του Ιησού. Αλλά ήταν και μια από τις μυροφόρες, που ευτύχησε ν’ ακούσει το πρωί της Κυριακής, το χαρμόσυνο άγγελμα της Ανάστασης. Γιοι της Μαρίας αυτής, ήταν ο Ιωσής και ο Ιάκωβος. Ο τελευταίος συγκαταλέχθηκε μεταξύ των 12 αποστόλων, ονομαζόταν μάλιστα Μικρός για να διακρίνεται από τον άλλο Ιάκωβο τον αδελφό του Ιωάννη του Θεολόγου. Η Αγία Μαρία, ήταν επίσης παρούσα και κατά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στο υπερώο. Όταν σχηματίστηκε η πρώτη Εκκλησία στην Ιερουσαλήμ, η Μαρία εξακολούθησε να προσφέρει σ’ αυτή τις υπηρεσίες της, για την επέκταση της αληθινής πίστης και για κάθε καλό και φιλάνθρωπο έργο.