Έφη Αχτσιόγλου: Πουλέν

Φαβορί. Αυτή είναι η λέξη που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει με το πλέον εύγλωττο τρόπο την περίπτωση της Έφης Αχτσιόγλου, η οποία ανακοίνωσε επίσημα την υποψηφιότητά της την Τετάρτη (13/7) για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.

Όχι μόνο γιατί στο πρόσωπο της πρώην υπουργού Εργασίας βλέπουν το πρόσωπο του μετεκλογικού ΣΥΡΙΖΑ πολλά στελέχη της αριστερόστροφης τάσης «Ομπρέλα», αλλά και μεγάλο τμήμα της «προεδρικής» πτέρυγας του κόμματος της μείζονος αντιπολίτευσης. Αλλά και γιατί οι συνυποψήφιοι της 38χρονης πολιτικού είτε δεν θεωρούνται ικανοί να διεμβολίσουν επικοινωνιακά τον Κυριάκο Μητσοτάκη (Ευκλείδης Τσακαλώτος) είτε αδυνατούν να εκφράσουν το νέο ξεκίνημα με όρους εξωστρέφειας, καθότι οργανικά δεμένοι με αρνητικές πτυχές της περιόδου 2015-23 από το μετερίζι είτε της κυβέρνησης είτε της αντιπολίτευσης.

Αντιθέτως, ακόμη και επιλογή της τοποθεσίας στην οποία ανακοίνωσε την υποψηφιότητά της -αντί για κομματικό όργανο στο Ωδείο Αθηνών– η κα Αχτσιόγλου λέει πολλά για το μήνυμα της «εξωστρέφειας» που θέλει να εκπέμψει, έχοντας τα «μάτια» της στραμμένα στην μεγάλη πολιτική αντιπαράθεση, αυτής του ΣΥΡΙΖΑ με τη Νέα Δημοκρατία.  

Αν όμως το σκεπτικό της απεύθυνσης σε ευρύτερα ακροατήρια δείχνει σωστό προκύπτει ένα ερώτημα κρίσιμο για την υλοποίηση της όποιας πολιτικής στόχευσης: Το ‘χει; Πέρα από την στιβαρή δημόσια παρουσία και τον συγκροτημένο πολιτικό λόγο απαιτούνται δομικές αλλαγές, σαν αυτές που απέφυγε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την ήττα του 2019. Αν για παράδειγμα ο στόχος είναι η ανάκτηση του χώρου του Κέντρου ποιες θα είναι από τούδε οι θέσεις της Κουμουνδούρου ως προς την φορολόγηση της μεσαίας τάξης και τι προτείνεται ως παραγωγικό μοντέλο σε μια Ελλάδα που φλερτάρει όσο ποτέ με το να εξελιχθεί σε ένα μεγάλο τουριστικό amusement park; Ποια επίσης θα είναι η σχέση του νέου ΣΥΡΙΖΑ με το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και πως θα επιτευχθεί μια ισορροπία για έναν πολιτικό σχηματισμό που επιχειρεί να συνδέσει ριζοσπαστικό κέντρο και Αριστερά;

Η ηγεσία απαιτεί απαντήσεις σε τέτοιου είδους ερωτήσεις και γερό στομάχι, ιδίως όταν η νέα επικεφαλής ξεκινάει με σίγουρη ήττα στην Αυτοδιοίκηση και θα μετρηθεί λίαν συντόμως στις ερχόμενες Ευρωεκλογές. Όπως πάντα, έτσι και στο πεδίο της πολιτικής, μένει να αποδειχθεί αν τα παιδιά – θαύματα θα επιβεβαιώσουν τις προβλέψεις.

Διαβάστε επίσης: