15 Αυγούστου: Το... Πάσχα του καλοκαιριού - Χρόνια Πολλά!
Θερμές ευχές από το workenter.gr
Η συντακτική ομάδα του workenter.gr, σας εύχεται ολόθερμα Χρόνια Πολλά με Υγεία!
Όλες οι προσδοκίες σας σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο να βγουν αληθινές. Καλό Δεκαπενταύγουστο.
Το “Πάσχα του καλοκαιριού” – Η γιορτή της Ελλάδας
Η Κοίμηση της Θεοτόκου αποτελεί την πιο λαμπρή θεομητορική γιορτή της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Η λατρεία στο πρόσωπό της Παναγίας εκφράζεται μέσα από τα εκατοντάδες ονόματα που της έχουν προσδώσει: Γιάτρισσα, Βρεφοκρατούσα, Γλυκοφιλούσα, Ελεούσα, Παντάνασσα, Κεχαριτωμένη, Μολυβδοσκέπαστη, Τουρλιανή, Αθηνιώτισσα. Αμέτρητοι ναοί και ξωκλήσια σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας μας είναι αφιερωμένα στο όνομά της:
Τήνος, Πάρος, Παναγία Σουμελά, Σκιάθος, Πάτμος (Εκατονταπυλιανή), Ζαγοροχώρια, Κάσος, Θάσος, Λέσβος (Παναγιά Αγιασώτισσα), Κάρπαθος, Κεφαλονιά, Σιάτιστα, Κουφονήσια και αλλού.
Η εορτολογική εξέλιξη προς τη 15η Αυγούστου
Στον δρόμο από την Ιερουσαλήμ προς τη Βηθλεέμ υπάρχει μια τοποθεσία ονόματι Κάθισμα στο οποίο σύμφωνα με την απόκρυφη παράδοση η Θεοτόκος λίγο πριν την κύησή της ζήτησε από τον Ιωσήφ να ξεκουραστεί. Εκεί χτίσθηκε ναός στα χρόνια του Ιουβενάλιου Ιεροσολύμων (417-458). Λειτουργιολόγοι εικάζουν πως η ημερομηνία της εορτής μνήμης της Θεοτόκου που εορταζόταν εκεί ήταν στις 13 Αυγούστου.
Από τα μέσα του 5ου αιώνα ο αυτοκράτορας Μαρκιανός κτίζει ναό προς τιμήν της Θεοτόκου στη Γεθσημανή και τρία χρόνια μετά τον θάνατό του, το 460, εμφανίζεται για πρώτη φορά η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου στον συγκεκριμένο ναό, εκτοπίζοντας την παλαιότερη του Καθίσματος. Προς επίρρωσιν αυτής της πληροφορίας είναι και εκείνη από το Γεωργιανό κανονάριο, κειμένου που αποτυπώνει την ιεροσολυμιτική λατρεία ανάμεσα στα 450-750μ.Χ., το οποίο μας πληροφορεί ότι στις 15 Αυγούστου τιμάται η μνήμη της Θεοτόκου στη Γεθσημανή στο ναό του αυτοκράτορα Μαρκιανού.
Προς την κατεύθυνση της καθιέρωσης της εορτής της Κοιμήσεως κινήθηκε η διατύπωση του ορθόδοξου Μαριολογικού δόγματος κατά την Γ’ Οικουμενική Σύνοδο. Τελικά, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Νικηφόρου Κάλλιστου, ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος περί τα τέλη του 6ου αιώνα καθόρισε διά διατάγματος την επιτέλεση της εορτής στις 15 Αυγούστου. Δεν επρόκειτο για τη σύσταση νέας εορτής αλλά για την επίσημη υιοθεσία της ιεροσολυμιτικής ημερομηνίας. Πάντως η ημερομηνία αυτή δεν επιβλήθηκε σε όλο τον χριστιανικό κόσμο. Η Συριακή Εκκλησία τοποθέτησε στις 26 Δεκεμβρίου την εορτή της Κοιμήσεως την ίδια μέρα Γεννήσεως του Κυρίου, μετατεθείσης κατά μία ημέρα για να μη συμπέσουν οι δύο εορτές. Από τη Συρία η εορτή περνάει στην Ρώμη. Ο πάπας Θεόδωρος Α’ (647-649) είναι ο πρώτος ο οποίος επιχείρησε να εισαγάγει την εορτή στη Ρώμη αλλά χωρίς επιτυχία. Ο Σύριος πάπας Σέργιος Α’ (687-701) μετέφερε στη Ρώμη τον εορτασμό της Κοιμήσεως. Ο Πάπας Αδριανός εγκαινίασε την εορτή στο ναό της Αγίας Μαρίας της Μείζονος στη Ρώμη. Στην Αίγυπτο η εορτή εμφανίστηκε τον 5ο αιώνα εξ επιδράσεως των Ιεροσολύμων. Ως ημερομηνία τέλεσης της εορτής είχε οριστεί η 21η του αιγυπτιακού μηνός Τομπί δηλαδή η 16η Ιανουαρίου του Ιουλιανού ημερολογίου. Την 15η Αυγούστου εορταζόταν η Μετάσταση αυτής. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Αρμενική Αποστολική Εκκλησιά γιορτάζει την Κοίμηση την Κυριακή που είναι πιο κοντά ημερολογιακά στην 15η του Αυγούστου θεωρώντας την έτσι ως μια Κινητή Εορτή.
15 Αυγούστου 1940: Ο τορπιλισμός της “Έλλης”
15 Αυγούστου του 1940 και οι προκλήσεις της φασιστικής Ιταλίας έχουν φθάσει στον ύψιστο βαθμό κλιμάκωσης και θράσους. Η Τήνος ετοιμαζόταν να υποδεχτεί τους χιλιάδες πιστούς στην εκκλησία της Μεγαλόχαρης, για την εορτή του Δεκαπενταύγουστου. Στο κατάστρωμα του καταδρομικού «Έλλη», ναύτες και αξιωματικοί ντυμένοι με στολές εξόδου. Οι δείκτες του ρολογιού δείχνουν 08.20. Το πλήρωμα του ιταλικού υποβρυχίου «Delfino» λαμβάνει το σήμα: «Βυθίσατε το Έλλη».
8.25: Μια τρομακτική έκρηξη σήκωσε το πλοίο στον αέρα, κόβοντάς το στα δύο. Άνδρες στη θάλασσα, κραυγές, πόνος, νεκροί. Απολογισμός: 9 νεκροί και 24 τραυματίες. Για καλή τύχη των τραυματισμένων ναυαγών, στην περιοχή βρίσκονταν τα αλιευτικά σκάφη «Προποντίς» και «Ελένη. Αψηφώντας τον κίνδυνο της εκρήξεως της Έλλης, ο καπετάν Μιχάλης Πετυχάκης έδωσε σήμα στα σκάφη του να προσεγγίσουν και να περισυλλέξουν 24 τραυματίες ναυαγούς προτού υπάρξουν περισσότερα θύματα.
Ακόμα δύο τορπίλες χτυπούν και εκρήγνυνται στον λιμενοβραχίονα, έχοντας προφανώς ως στόχο τα επιβατηγά που βρίσκονταν μέσα στο λιμάνι της Τήνου, τα «Έλση» και «Έσπερος». Γρήγορα διαπιστώνεται ότι τορπίλη έχει πλήξει το «Έλλη» στο μέσον του δεξιού τμήματος της, κάτω από το λεβητοστάσιο το οποίο εξερράγη. Από τύχη δεν συμβαίνει το ίδιο και στην αποθήκη πυρομαχικών, ενδεχόμενο που θα είχε ολέθριες συνέπειες για όλη τη Χώρα της Τήνου.
Ο υπουργός των Εξωτερικών της Ιταλίας, κόμης Τσιάνο στο ημερολόγιό του γράφει για ένα «αγνώστου εθνικότητας υποβρύχιο που βύθισε ένα ελληνικό πολεμικό».Την επόμενη ημέρα του επεισοδίου άγνοια εξέφρασε και ο εκπρόσωπος του Ιταλικού υπουργείου Εξωτερικών και απέδωσε το συμβάν σε πρωτοβουλία των Άγγλων που ήθελαν να προκαλέσουν αναταραχή στα Βαλκάνια… Σχεδόν δυο μήνες μετά η απαντήσεις δόθηκαν στα βουνά της Αλβανίας.
Η ταυτότητα του καταδρομικού «Έλλη»
Σύμφωνα με τη Wikipedia, το «Έλλη» ναυπηγήθηκε το 1912–1913 στις HΠA για λογαριασμό της κινεζικής κυβέρνησης με το όνομα «Fei-Hung», όμως η παραγγελία ακυρώθηκε λόγω εθνικιστικής επανάστασης που ξέσπασε στην Κίνα την περίοδο εκείνη. Αγοράστηκε από την ελληνική κυβέρνηση το 1914. Το 1917 κατασχέθηκε από τους Γάλλους μαζί με τα υπόλοιπα πλοία του ελληνικού στόλου. Έλαβε μέρος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπό γαλλική σημαία και στη συνέχεια υπό ελληνική στη Μικρασιατική Εκστρατεία.
Υποβλήθηκε σε μετασκευή ευρείας κλίμακας στη Γαλλία από το 1925 έως το 1927, η οποία άλλαξε ριζικά τον ρόλο και την εμφάνιση του πλοίου. Απο ελαφρύ καταδρομικό σε ελαφρύ ναρκοθετικό καταδρομικό, με δυνατότητα ταχείας πόντισης 100 ναρκών και με αναβαθμισμένο πυροβολικό κατά πλοίων και αεροσκαφών καθώς και με υιοθέτηση 2 τορπιλοσωλήνων των 18”. Βυθίστηκε στις 15 Αυγούστου του 1940 στην Τήνο, σε περίοδο ειρήνης!
