Εορτολόγιο: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2024

Δείτε ποιοι γιορτάζουν σήμερα, Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2024.

Σύμφωνα με το Εορτολόγιο, Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου, είναι του Αγίου Αριστείδου μάρτυρος, του Ιερομάρτυρος Κορνηλίου.

Γιορτάζουν τα ονόματα: Αριστείδης, Αρίστος, Άρης, Αριστέα, Αριστούλα, Αριστίνα, Κορνήλιος, Κορνήλης, Κορνήλος, Κορνηλία, Κορνήλα, Γορδιανός, Μακρόβιος, Σεραπίων, Κρονίδης, Ζωτικός, Σέλευκος.

Οι Άγιοι:

Άγιος Αριστείδης    

Ο Άγιος Αριστείδης ήταν Αθηναίος ευπατρίδης, φιλόσοφος εξ ενδόξου αθηναϊκού γένους, και έζησε κατά τον 2ο μ.Χ. αιώνα επί αυτοκρατορίας Αδριανού. Έγινε Χριστιανός από τον Άγιο Διονύσιο και τον Άγιο Ιερόθεο και έγραψε στον Αδριανό απολογία υπέρ των διωκόμενων Χριστιανών. Στην συνέχεια εκδιώχθηκε και επειδή έλειπε ο Αδριανός μετέβη στην Ρώμη όπου και απολογήθηκε. Κατόπιν μεταφέρθηκε στην Αθήνα όπου μαρτύρησε, αφού τον κρέμασαν στην αγορά των Αθηνών, την 13η Σεπτεμβρίου του 120 μ.Χ. Ο Ιερώνυμος έγραψε εγκώμιο για τον Άγιο και τον χαρακτηρίζει Ισαπόστολο.

Άγιος Κορνήλιος ο Εκατόνταρχος

Ζωῆς ἀπίστου Κορνήλιον ἐξάγεις, Πιστῶν ἀπαρχὴν τῶν ἐθνῶν Χριστέ μου.

Για τον Άγιο Κορνήλιο αναφέρουν οι Πράξεις των Αποστόλων (Ι, 1-13). Ήταν θεοσεβούμενος Ρωμαίος Εκατόνταρχος. Άγγελος Κυρίου του υπέδειξε να συναντήσει τον Απόστολο Πέτρο. Ο Κορνήλιος μεταστράφηκε στο Χριστιανισμό και δίδαξε την διδασκαλία του Χριστού στην Φοινίκη, την Κύπρο, την Αντιόχεια και την Έφεσο. Εξελέγη Επίσκοπος Σκήψης της Μυσίας. Ο ιεραποστολικός του ζήλος απέφερε πλούσιους καρπούς και πολλοί ήσαν οι ειδωλολάτρες που πίστεψαν στο Ευαγγέλιο. Κάποιοι κατήγγειλαν τον Κορνήλιο στον Έπαρχο Δημήτριο, ο οποίος τον συνέλαβε και τον οδήγησε σε ειδωλολατρικό ναό ενώπιον πλήθους, προκειμένου να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Κορνήλιος όχι μόνο έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του αλλά κατάφερε με την ομολογία του να κάνει να πιστέψουν στη διδασκαλία του Ευαγγελίου η σύζυγος και ο υιός του Επάρχου. Είπε μάλιστα στο Δημήτριο ότι η οικογένειά του δεν θα πάθει κανένα κακό. Ο Έπαρχος κατάλαβε λίγο αργότερα το νόημα των λόγων αυτών, όταν έγινε μεγάλος σεισμός που ισοπέδωσε το ναό και η σύζυγος με τον υιό του βγήκαν ανέπαφοι από τα ερείπια.

Ἀπολυτίκιον  Ἦχος δ’
Δικαιοσύνης διαπρέπων τοῖς ἔργοις, τὸν φωτισμὸν τῆς εὐσεβείας ἐδέξω καὶ ἀποστόλων σύμπονος ἐδείχθης ἀληθῶς· τούτοις κοινωνήσας γάρ, δι’ ἐνθέων καμάτων τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκωσιν ἀνέκραξας πᾶσι· μεθ’ ὧν δυσώπει σῴζεσθαι ἡμᾶς τοὺς σὲ τιμῶντας, παμμάκαρ Κορνήλιε.

Άγιος Μελέτιος Πηγάς

Ο Άγιος Μελέτιος Πηγάς υπήρξε πατριάρχης Αλεξανδρείας (1590 – 1601 μ.Χ.). Μεγάλη εκκλησιαστική προσωπικότητα του 16ου αιώνα, χρημάτισε και τοποτηρητής του Οικουμενικού Πατριαρχείου σε χαλεπούς καιρούς (1597 – 1598 μ.Χ.).
Γεννήθηκε το 1549 μ.Χ. στον Χάνδακα της Κρήτης από ευκατάστατη και ευσεβή οικογένεια, έλαβε αξιόλογη εγκύκλιο μόρφωση και συνέχισε τις ανώτερες σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Παταβίου. Μετά την επιστροφή του, ασπάστηκε τον μοναχικό βίο στη μονή Αγκαράθου της Κρήτης, στην οποία ηγούμενος ήταν ο μετέπειτα Πατριάρχης Αλεξανδρείας Σίλβεστρος (1566 – 1590 μ.Χ.).
Ως ηγούμενος της μονής Αγκαράθου μετά την αποχώρηση του Σιλβέστρου, αγωνίστηκε με ζήλο εναντίον της λατινικής προπαγάνδας. Σύντομα αναφέρεται ως κληρικός και πρωτοσύγκελος του πατριαρχείου Αλεξανδρείας.
Μετά τον θάνατο του Σιλβέστρου, χειροτονήθηκε πατριάρχης Αλεξανδρείας από τον πατριάρχη Αντιοχείας Ιωακείμ (5 Αυγούστου 1590 μ.Χ.).
Αγωνίστηκε με μεγάλο ενδιαφέρον για τις ορθόδοξες σχέσεις και τα διεκκλησιαστικά προβλήματα. Περιόρισε τα χρέη του πατριαρχείου, ανοικοδόμησε με τη συνδρομή και του ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Ιερεμία νέο πατριαρχικό οίκο και έλυσε πολλά από τα πιεστικά προβλήματα του πατριαρχείου, ως τον πρόωρο θάνατο του σε ηλικία 52 ετών (1601 μ.Χ.).

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’
Ἀλεξανδρείας φωστῆρα καί πατριάρχην σοφώτατον, γέννημα Ἁγίου Θωμᾶ τε τῆς κώμης ὄντως περίβλεπτον∙ τῆς Ἀγκαράθου τῆς Μονῆς τόν ἀστέρα καί Σιναίου Ὄρους Ἀπεζανῶν τε ἔνθεον ἀντιλήπτορα∙ Μελέτιον τόν θεῖον καί Ὀρθοδοξίας παμμέγιστον ἐν ἐνιαυτοῖς δυσχερέσι θεολόγον καί ὑπέρμαχον∙ πάντες οἱ ἐν Κρήτῃ αὐτοῦ μαθηταί συνελθόντες πόθῳ ὑμνήσωμεν∙ αὐτός γάρ τήν Τριάδα ἡμῖν ἵλεων ἀπεργάζεται.

Άγιοι Λουκιανός, Ζωτικός και Ηλεί

Εις τον Λουκιανόν και Ζωτικόν
Συν Λουκιανώ Ζωτικόν στέφους έρως, Eράν εποίει και στεφανούντος ξίφους.
Εις τον Ηλεί
Λύπη παρήλθεν ο πριν Hλεί τον βίον, Hλεί δε μάρτυς συν χαρά θνήσκει ξίφει.

Οι Άγιοι Λουκιανός, Ζωτικός και Ηλεί πήραν το στεφάνι της μαρτυρικής δόξας τον 4ο αιώνα μ.Χ. επί βασιλείας Λικινίου.

Οι Άγιοι Λουκιανός, Ζωτικός και Ηλεί, αποκεφαλίστηκαν και πότισαν με το αίμα τους την πόλη των Τομέων με διαταγή του άρχοντα Μαξίμου.

Άγιοι Κρονίδης, Λεόντιος και Σεραπίων

Yπήρξεν άθλος η θάλασσα και τάφος, Σεραπίωνι Kρονίδη Λεοντίω.

Οι Άγιοι Κρονίδης, Λεόντιος και Σεραπίων πήραν το στεφάνι της μαρτυρικής δόξας τον 4ο αιώνα μ.Χ. επί βασιλείας Λικινίου.
Ο Κρονίδης, διάκονος στην Αλεξάνδρεια, ήταν πολύ μορφωμένος, ταλαντούχος διδάσκαλος με μεγάλη αρετή και ζήλο, κατά το υπόδειγμα του πρωτομάρτυρα Στεφάνου. Ο Λεόντιος και ο Σεραπίων ήταν διακεκριμένοι μαθητές του, έτοιμοι όπως και ο διδάσκαλος τους να πάθουν τα πάντα για το Χριστό. Έτσι και έγινε. Κάποια μέρα, ενώ έδιναν λαμπρή απολογία για τη χριστιανική πίστη μπροστά στους ειδωλολάτρες, αυτοί εκνευρισμένοι τους κακοποίησαν άγρια με πέτρες και ρόπαλα. Κατόπιν τους έδεσαν τα χέρια και τους έριξαν στη θάλασσα, όπου και παρέδωσαν τις άγιες ψυχές τους.

Άγιοι Γορδιανός, Σέλευκος και Μακρόβιος

Εις τον Γορδιανόν και Σέλευκον
Tον Γορδιανόν και Σέλευκον θηρίοις, Oι θηριώδεις εκδιδούσιν αγρίοις.
Εις τον Mακρόβιον
O Mακρόβιος τον μακρόν ποθών βίον, Θηρών οδούσι τον βραχύν λείπει βίον.

Οι Άγιοι Γορδιανός και Σέλευκος πήραν το στεφάνι της μαρτυρικής δόξας τον 4ο αιώνα μ.Χ. επί βασιλείας Λικινίου.
Οι Άγιοι Γορδιανός, Σέλευκος και Μακρόβιος, μαρτύρησαν στη Γαλατία. Αφού ομολόγησαν το Χριστό, οι άπιστοι τους έριξαν τροφή στα άγρια θηρία.

Όσιος Πέτρος «ὁ ἐν τὴ Ἀτρώα»

Pαγείς ο Πέτρος τη λύσει του σαρκίου, Προς αρραγή μετήλθε τον Θεόν πέτραν.

Ο Όσιος Πέτρος «ὁ ἐν τὴ Ἀτρώα» (κατ’ ἄλλους «ὁ ἐν τὴ Ἀγρέα») έζησε στα χρόνια του βασιλιά Νικηφόρου του Α’ (802 – 811 μ.Χ.) και του βασιλιά Σταυρακίου (784 – 806 μ.Χ.). Καταγόταν από την Ασία και από νεαρή ηλικία φάνηκε ότι είχε κλήση στην μοναχική ζωή. Πήγε στην Ατρώα της Βιθυνίας, όπου και πέρασε την ζωή του με αυστηρότατη άσκηση και απεβίωσε ειρηνικά.

Ανάμνηση των Εγκαινίων του Ιερού Ναού της Αναστάσεως
Νόμον παλαιὸν Ἰσραὴλ πληρῶν νέος, Ἐγκαινίοις σοι τὸν τάφον τιμᾷ Λόγε.
Τύχθη ἀναστάσεως τρισκαιδεκάτῃ καινισμός.

Πρόκειται για τον Ναό του Παναγίου Τάφου, που ο Μέγας Κωνσταντίνος ανήγειρε στον τόπο του Γολγοθά και τον Ναό αυτόν εγκαινίασε κατά το έτος 330 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’.
Ὡς τοῦ ἄνω στερεώματος τὴν εὐπρέπειαν, καὶ τὴν κάτω συναπέδειξας ὡραιότητα, τοῦ ἁγίου σκηνώματος τῆς δόξης σου Κύριε, Κραταίωσον αὐτὸ εἰς αἰώνα αἰῶνος, καὶ πρόσδεξαι ἡμῶν, τὰς ἐν αὐτῷ ἀπαύστως προσαγομένας σοι δεήσεις, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, ἡ πάντων ζωῂ καὶ ἀνάστασις.

Άγιος Στράτων

Kέδροις ο Mάρτυς προσδεθείς Στράτων δύω, Eίς ην το σώμα, δείκνυται μέρη δύω.

Ο Άγιος Στράτων έζησε στη Βιθυνία. Συνελήφθη από τον εκεί άρχοντα και βασανίστηκε με διάφορα τρομερά βασανιστήρια. Έπειτα έδεσαν τα χέρια του από τα κλαδιά δύο κέδρων, που λύγισαν μέχρι το έδαφος. Κατόπιν τους έλυσαν με αποτέλεσμα ο Άγιος να διαμελιστεί στα δύο. Αυτό συνέβη στα χρόνια του τυράννου Λικινίου (315 μ.Χ.).

Όσιος Ιερόθεος ο Νέος ο Ιβηρίτης

Iερόθεε ιερός Θεώ γίνη, Kτείνας τα πάθη εγκρατείας τοις πόνοις.

Σύμφωνα με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ο Όσιος αυτός γεννήθηκε κατά το έτος 1686 μ.Χ. στην Καλαμάτα της Πελοποννήσου, από γονείς πλούσιους και ευσεβείς, τον Δήμο και την Ασημίνα. Ασκήτευσε στη Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους, έκανε πολλά θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά το 1745 μ.Χ.

Ο Σ. Ευστρατιάδης όμως στο Αγιολόγιό του γράφει: «Τοῦτον τὸν ὅσιον κατέταξεν εἷς τὸ Ἁγιολόγιον τῆς Ἐκκλησίας ὁ Νικόδημος, εὕρων φανταστικὸν αὐτοῦ βίον (ἰδὲ Νέον Ἐκλόγιον) μετὰ θαυμάτων συνοδευόμενον, γραφέντα ὑπὸ φανατικοῦ φίλου τοῦ Ἰεροθέου».

Κοντάκιον Ἦχος πλ. δ΄
Τὸν ἐν Ὁσίοις θεοφόρον Ἱερόθεον, καὶ ἐν Ἁγίοις νέον κήρυκα τῆς χάριτος, ὑμνωδείαις εὐφημήσωμεν ἐπαξίως, Μεσσηνίας γὰρ αὐτὸς ὑπάρχει καύχημα, καὶ Μονῆς τῆς τῶν Ἰβήρων θεῖον σέμνωμα, ὅθεν κράζομεν· Χαίροις Πάτερ θεόσοφε.

Μεγαλυνάριον
Τὸν ἐν τοῖς Ὁσίοις καὶ Ἀσκηταῖς, νέον θεοφόρον, Ἱερόθεον τὸν σοφόν, ὕμνοις ἐγκωμίων, τιμήσωμεν ἐνθέως, ὡς γνήσιον Κυρίου, ἡμῶν δὲ πρόμαχον.