Τρύπες: Προδόθηκε απ' την καρδιά του ο Γιώργος Τόλιος
Πέθανε ξαφνικά από ανακοπή καρδιάς στα 58 του χρόνια ο Γιώργος Τόλιος, drummer του θρυλικού συγκροτήματος Τρύπες.
Ο Τόλιος υπήρξε αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας που έγραψε το συγκρότημα στο ελληνικό πεντάγραμμο, ενώ είχε συνεργαστεί με διάφορα ακόμη σημαντικά συγκροτήματα όπως τα Ξύλινα Σπαθιά, παίζοντας κρουστά στο πλευρό του αδερφού του που ήταν μέλος τους.
Ο Τόλιος ξεκίνησε ως drummer στις Τρύπες το 1985 και έμεινε μέχρι το τέλος της μπάντας. Ηχογράφησε μαζί τους όλο το υλικό που κυκλοφόρησαν από το δεύτερο άλμπουμ και έπειτα.
Έγινε επίσης γνωστός από τη δουλειά του ως dj επί χρόνια, ενώ είχε ανοίξει μπαρ στην Κατερίνη.
Ο ίδιος συνεργάστηκε και με τον Μπάμπη Στόκα, τον Δημήτρη Ζερβουδάκη και τον Γιάννη Κούτρα, ενώ επίσης αγαπούσε την ποίηση.
Η είδηση έγινε γνωστή από τον στενό κύκλο του μουσικού που την ανάρτησε στα κοινωνικά μέσα.
Λίγα λόγια για τα θρυλικά συγκροτήματα “Τρύπες” και “Ξύλινα Σπαθιά” Οι Τρύπες ήταν ελληνικό ροκ συγκρότημα από την Νεάπολη Θεσσαλονίκης.
Ο ιδιαίτερος ήχος τους, προερχόμενος από τα βασικά χαρακτηριστικά του πυρήνα της μπάντας, δηλαδή από τα αναγνωρίσιμα φωνητικά και στίχους του τραγουδιστή Γιάννη Αγγελάκα, καθώς και από τις ιδιόμορφες συνθέσεις του μπασίστα Γιώργου Καρρά, ενέπνευσε πολλά σχήματα της εποχής και τους χάρισε μια θέση στο πάνθεον των πιο ποιοτικών και εμπορικά επιτυχημένων ελληνόφωνων ροκ σχημάτων.
Το συγκρότημα σχηματίστηκε το 1983 με τον Γιώργο Καρρά και τον Γιάννη Αγγελάκα να γράφουν μουσική με ελληνικό στίχο και επιρροές από punk και εναλλακτικό ροκ. Ο Αγγελάκας εκτός από στιχουργός ήταν και τραγουδιστής του συγκροτήματος. Ο Καρράς ανέλαβε το μπάσο. Στις πρώτες τους ζωντανές εμφανίσεις κιθαρίστας ήταν ο Μιχάλης Κανατίδης και ντράμερ ο Κώστας Φλωροσκούφης. Το 1984, τον Κανατίδη αντικατέστησε σταδιακά ο Μπάμπης Παπαδόπουλος. Το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο στούντιο Αγροτικόν με μηχανικό ήχου τον Νίκο Παπάζογλου. Κυκλοφόρησε το 1985 από τη νεοσύστατη Ano Kato Records και το κομμάτι Ταξιδιάρα Ψυχή έγινε επιτυχία. Το 1987 αφού διαταράχθηκαν οι σχέσεις με τη δισκογραφική τους εταιρία ηχογραφούν το δεύτερο τους άλμπουμ Πάρτυ στο 13ο Όροφο με δανεικά λεφτά από τον φίλο τους Σπύρο Βεδουρά. Κατά την περίοδο των ηχογραφήσεων ο Φλωροσκούφης αποχώρησε και αντικαταστάθηκε από τον Γιώργο Τόλιο. Τότε έγινε η συνάντηση με τον Γιάννη Πετρίδη και το συμβόλαιο με την εταιρία Virgin.
Οι συχνές ζωντανές εμφανίσεις στην Θεσσαλονίκη, πρώτα, και, αργότερα, στην Αθήνα τους καθιέρωσαν ως δυναμική ανερχόμενη μπάντα με καλή σκηνική παρουσία και δημιούργησαν ένα πιστό κοινό. Το συγκρότημα απέκτησε πανελλήνια φήμη στην δεκαετία του 1990 με την κυκλοφορία του τρίτου δίσκου Τρύπες στον Παράδεισο. Στην ηχογράφηση συμμετείχε ως ηχολήπτης ο Ασκληπιός Ζαμπέτας, ο οποίος στη συνέχεια ενσωματώθηκε στο συγκρότημα ως δεύτερος κιθαρίστας.
Την ίδια δεκαετία έγιναν οι πρώτες εμφανίσεις στο εξωτερικό, στο διεθνές φεστιβάλ Eurockéennes του Μπελφόρ του 1990, στο Λονδίνο και στο Μάντσεστερ. Το καθοριστικό τέταρτο άλμπουμ Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια έκανε την μουσική τους γνωστή στο ευρύτερο κοινό.
Ο στίχος είχε γίνει πιο προσωπικός και η παραγωγή βελτιώθηκε. Το συγκρότημα είχε γίνει γνωστό σε όλη την Ελλάδα παρά την συστηματική αποχή από ΜΜΕ όπως τηλεόραση, ραδιόφωνο και περιοδικά, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Τον Απρίλιο του 1993 ηχογραφήθηκε το άλμπουμ Υπέροχο τίποτα και είναι πειραματική μουσική του Γιώργου Καρρά σε στίχους Γιάννη Αγγελάκα. Σε αυτό το άλμπουμ ο Γιώργος Καρράς εκδηλώνει τις αναζητήσεις του και σε άλλα είδη μουσικής εκτός από την ροκ και δεν φοβάται να χρησιμοποιήσει όργανα όπως ακορντεόν, τσέλο, κοντραμπάσο, βιολί και τα συνθεσάιζερ για να πετύχει ένα μουσικό αποτέλεσμα που παραπέμπει σε εικόνα. Δεν είναι τυχαίο λίγο μετά την κυκλοφορία του, το άλμπουμ χρησιμοποιείται για την μουσική επένδυση ταινίας του ελληνικού κινηματογράφου. Κυκλοφόρησε σε βινύλιο και αργότερα όταν κυκλοφόρησε σε CD προστέθηκαν τέσσερα μουσικά κομμάτια από την μουσική που έγραψαν οι Τρύπες για την ταινία Η εποχή των δολοφόνων[4] του Νίκου Γραμματικού.
Το 1994 ηχογραφούν στο Club ΡΟΔΟΝ το live άλμπουμ Κράτα το Σώου Μαϊμού με αυτό το άλμπουμ τους που έχει και κάποια τραγούδια τους σε εκτέλεση με ακουστικά όργανα κλείνει η πρώτη δημιουργική περίοδος του συγκροτήματος. Το 1996 ηχογραφούν το Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι τότε ανοίγει ένας νέος κύκλος και μια νέα δημιουργική περίοδος. Η πορεία τους σταματά μετά την τελευταία δισκογραφική δουλειά που κυκλοφορεί το 1999 Μέσα στη Νύχτα των Άλλων.
Το συγκρότημα διαλύθηκε το 2001 μετά την απόφαση του Γιάννη Αγγελάκα να ακολουθήσει προσωπική καριέρα.
Τελική σύνθεση (1990-2001) • Γιάννης Αγγελάκας – φωνητικά, μέλος: 1983-2001
• Γιώργος Καρράς – μπάσο, μέλος: 1983-2001 • Μπάμπης Παπαδόπουλος – κιθάρα, μέλος: 1984-2001
• Ασκληπιός Ζαμπέτας – κιθάρα, μέλος: 1990-2001 (ηχολήπτης κατά την ηχογράφηση του Τρύπες στον Παράδεισο και στη συνέχεια δεύτερος κιθαρίστας σε όλες τις κυκλοφορίες)
• Γιώργος Τόλιος – κρουστά, μέλος: 1987-2001 (βασικός ντράμερ σε όλες τις ηχογραφήσεις του συγκροτήματος εκτός από το ομώνυμο άλμπουμ)
Αρχικά μέλη
• Μιχάλης Κανατίδης – κιθάρα, μέλος: 1983-1984 (αρχικός κιθαρίστας, δισκογραφικά συμμετείχε στο κομμάτι Θλιμμένοι Στη Γιορτή Μας)
• Κώστας Φλωροσκούφης – κρουστά, μέλος: 1983-1987 (ντράμερ στο ντεμπούτο του συγκροτήματος, αποχώρησε κατά τις ηχογραφήσεις του Πάρτυ στο 13ο Όροφο όπου η συμμετοχή του περιορίστηκε στο κομμάτι Έκτη Αυγούστου).
Τα Ξύλινα Σπαθιά ήταν ένα από τα δημοφιλέστερα μουσικά συγκροτήματα της Ελλάδας, προερχόμενο από τη Θεσσαλονίκη, που τη δεκαετία του 1990 ξεχώρισε για τον ιδιαίτερο ήχο του, ο οποίος ήταν πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα της εποχής. Η μουσική τους συνδυάζει στοιχεία από την pop, τη rock και την ηλεκτρονική, διατηρώντας ταυτόχρονα ένα ελληνικό μελωδικό “χρώμα”, ενώ οι έντονα προσωπικοί και βιωματικοί στίχοι του Παύλου Παυλίδη διακρίνονται για την ποιητικότητα και την εικονοπλαστικότητά τους. Γενικότερα, στα τραγούδια των Ξύλινων Σπαθιών κυριαρχεί μια ατμόσφαιρα συναισθηματικής φόρτισης, που εκφράζεται άλλοτε με εξωστρέφεια και έντονους ρυθμούς και άλλοτε με μια ήρεμη εσωτερικότητα.
Από το 1993 μέχρι τη διάλυσή τους το 2003, κυκλοφόρησαν 5 άλμπουμ (4 studio, 1 live) και 1 CD single. Αν και σημείωσαν από νωρίς μεγάλη εμπορική επιτυχία, απέφυγαν να εκτεθούν στα media και διατήρησαν την καλλιτεχνική αυτονομία τους, επιδιώκοντας να εξελίσσουν τον ήχο τους από δίσκο σε δίσκο, αλλά και στις ζωντανές εμφανίσεις, κατά τις οποίες αυτοσχεδίαζαν και “πείραζαν”
δημιουργικά τα τραγούδια τους, διατηρώντας το μουσικό τους ένστικτο σε εγρήγορση. Αυτή η διάθεση για πειραματισμό αποτυπώθηκε ιδιαίτερα στο άλμπουμ Μια ματιά σαν βροχή, που κυκλοφόρησε το 1997 και αποτελεί ίσως τον πιο επιτυχημένο -καλλιτεχνικά- δίσκο του συγκροτήματος και γενικότερα ένα από τα πιο σπουδαία μουσικά και στιχουργικά δείγματα γραφής της ευρύτερης ηλεκτρονικής σκηνής της Ελλάδας. Το αυθεντικό line up των Ξύλινων Σπαθιών αποτέλεσαν οι: Παύλος Παυλίδης (φωνή, κιθάρα), Βασίλης Γκουνταρούλης (πλήκτρα, samplers), Χρήστος Τσαπράζης (μπάσο) και Πάνος Τόλιος (τύμπανα, κρουστά 1993-1997). Μέλη της μπάντας υπήρξαν επίσης οι: Σταύρος Ρωσσόπουλος (κιθάρα 1993-1994), Τάκης Κανέλλος (τύμπανα 1997), Γιάννης Μήτσης (τύμπανα 1998-2003), Κώστας Παντέλης (κιθάρα 2000-2003) και Νίκος Κυριακόπουλος (κρουστά, φωνητικά 2001-2003), ενώ συνεργάστηκαν δισκογραφικά με τους: Γιώργο Τόλιο (κρουστά), Γιώργο Παπάζογλου (κρουστά), Ρίτα Χατζηνικολή (κρουστά), Δήμο Γκουνταρούλη (τσέλο), Φώτη Σιώτα (βιολί) και Αριστείδη Χατζησταύρου (κλασική κιθάρα).
Καλό ταξίδι Γιώργο,
“Ταξιδιάρα Ψυχή”, “Καινούργια Ζάλη”, “Η Γιορτή”, “Το Τραίνο” και βέβαια “Δε Χωράς Πουθενά” είναι μερικά απ’ τα τραγούδια που θα σε θυμίζουν σε όλους εμάς!
