ΣΥΡΙΖΑ: Άρχισαν οι εσωκομματικές αιχμές στο φόντο της εκλογής νέου προέδρου

«Άρχισαν τα όργανα« στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία (ΠΣ), ενόψει των διαδικασιών που θα οδηγήσουν στην ανάδειξη νέας ηγεσίας στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα.

Έτσι, ένας εκ των στενών συνεργατών του Αλέξη Τσίπρα, ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Αυγή», Θανάσης Καρτερός, επέκρινε με έντονο τρόπο την ηγετικού ύφους παρέμβαση του επικεφαλής της εκλογικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Διονύση Τεμπονέρα στην εισήγησή του στη προχθεσινή συνεδρίαση της ΠΓ του κόμματος.

Σε άρθρο με τίτλο «Έτσι δεν είναι;», ο κ. Καρτερός αναφέρει πως άπαντες δηλώνουν «παρών» στις διεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο εάν αυτές συμβαδίζουν με τις δικές τους θέσεις και αρχές.

Υπενθυμίζεται πως στην παρέμβασή του ο εργατολόγος και μέλος της ΠΓ στην εισήγησή του, τόνισε ότι ο ο νέος φορέας μετά τη φυγή Τσίπρα πρέπει να «γίνει υπόθεση όλης της κοινωνίας και όχι μιας κλειστής γραφειοκρατίας μηχανισμών και συσχετισμών», διαπιστώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι «μακριά από τις διεργασίες, που συντελούνται στην ελληνική κοινωνία, τα τελευταία χρόνια», καταλογίζει μάλιστα στον ΣΥΡΙΖΑ «ιδεολογική, προγραμματική και οργανωτική ανεπάρκεια» και «διαρκή αδυναμία να συνδεθεί με τις μάζες» καταλήγοντας μάλιστα στη διαπίστωση ότι «Αυτή η αριστερή εκδοχή, δίχως αρχή, μέση και τέλος, έχει ήδη καταδικαστεί στη συνείδηση των πολιτών και πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι δεν επιδέχεται διόρθωσης, ούτε και «ανασυγκρότησης».

Το άρθρο του Θανάση Καρτερού:

Μερικές αυτονόητες αλήθειες, που ίσως είναι χρήσιμες στη φάση που περνάει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι με την ψήφο του λαού αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν του είπε κανείς ψηφοφόρος να λύσει πρώτα τα προβλήματά του και ύστερα να υπηρετήσει τον ρόλο που επιτάσσουν η ψήφος του, το σύνταγμα και οι φαιοί συσχετισμοί στη Βουλή. Τσίπρας: «Να μην επιτρέψουμε να χαθεί ούτε μια μέρα τόσο στην αντιπαράθεση με την κυβέρνηση της Ν.Δ., όσο και στην αντιπαράθεση με τις δικές μας αδυναμίες, παθογένειες και προβλήματα». Δεν είναι έτσι;

Δεύτερον, ο Τσίπρας είναι ακόμα τυπικά πρόεδρος του κόμματος. Σε ειδικό καθεστώς αποχώρησης από τη θέση; Μάλιστα. Σε συνθήκες που πρέπει και θέλει να κρατήσει απόσταση από τις διαδικασίες, αφού δεσμεύτηκε να παραμερίσει για να περάσει «το νέο κύμα»; Μάλιστα. Με όρους μη εμπλοκής στην εκλογή νέου προέδρου; Μάλιστα. Δήλωσε, όμως, ότι θα είναι παρών πριν, κατά και μετά τη διαδικασία. Προφανώς με τον πιο πρόσφορο τρόπο. Αλλά παρών. Δεν είναι έτσι;

Τρίτον, στις συνθήκες αυτές είναι επείγον να τελειώσουν το πένθος και οι εύκολες κατηγορίες. Να βρεθούν κοινοί τόποι. Αν κάποιοι νομίζουν ότι είμαστε μόνοι μας, κάνουν μεγάλο λάθος. Η πολιτική, όπως και η φύση, απεχθάνεται το κενό. Η παράταση του πένθους, η γοητεία των αποχωρήσεων, η χαιρεκακία «τώρα να σας δω χωρίς τον Τσίπρα» ευνοούν τον Μητσοτάκη, την Άκρα Δεξιά και τους «γείτονες» στο λεγόμενο δημοκρατικό στρατόπεδο που καραδοκούν. Δεν είναι έτσι;

Τέταρτον, το τελευταίο που χρειάζεται σήμερα είναι η σοφία όσων τα ήξεραν και δεν τα έλεγαν, τα έλεγαν και δεν τους άκουγαν, φυσούσαν το γιαούρτι ενώ καίγονταν στον «χυλό». Όσων δηλώνουν παρόντες στις διεργασίες, μόνο εφόσον συντελέσουν σε ό,τι συμβαδίζει με τις δικές τους θέσεις και αρχές. Συνταγή που μετατρέπει σίγουρα μια δυσκολία σε κρίση και μια κρίση σε εμφύλιο. Η απόλυτη αλήθεια δεν έχει καμιά θέση στη δύσκολη συζήτηση για τα γιατί και τα πώς. Δεν είναι έτσι;

Συμπέρασμα: Πριν τις απόψεις και τους στόχους μετρά σήμερα η στάση καθενός. Βλέποντας τη στάση σου, παύει να μ’ ενδιαφέρει ο στόχος σου, λέει ο κύριος Κόινερ. Δεν είναι έτσι;