Νέο «τοπίο» για ετήσιες άδειες, άνευ αποδοχών και επίσημες αργίες

Η προσθήκη αδειών, το ανώτατο πεδίο χορήγησης και οι προσθήκη στις επίσημες αργίες, ξεχωρίζουν από τις αλλαγές που επιφέρει σε αυτό το πεδίο, ο νέος εργασιακός νόμος (ν.4808/21).

Η πρόσφατη εγκύκλιος του υπουργείου Εργασίας, παρέχει τις απαιτούμενες διευκρινήσεις, ώστε να γνωρίζουν, εργοδότες και εργαζόμενοι, ποιες άδειες μπορούν να χορηγούνται σε ετήσια βάση και πότε. Ακριβέστερα, ξεκαθαρίζεται ότι η ετήσια κανονική άδεια για κάθε εργαζόμενο, θα πρέπει να εξαντλείται, το αργότερο μέχρι το α’ τρίμηνο της επόμενης χρονιάς.

Επίσης, για πρώτη φορά, παρέχεται η δυνατότητα της χορήγησης άδειας άνευ αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα, που μπορεί να έχει διάρκεια έως ένα έτος. Βέβαια, η άδεια αυτή για να χορηγηθεί, θα πρέπει ο ίδιος ο εργαζόμενος να υποβάλλει σχετική αίτηση. Μάλιστα, ύστερα από συμφωνία των δύο μερών, ειδικά σε αυτή την άδεια, μπορεί να δοθεί και παράταση…

Από τις υπόλοιπες παρεμβάσεις που γίνονται στο νόμο στο πεδίο των αδειών, ξεχωρίζει η ένταξη στις υποχρεωτικές αργίες της 1ης Ιανουαρίου (Πρωτοχρονιά) και της 6ης Ιανουαρίου (Θεοφάνεια).

Πιο αναλυτικά, οι αλλαγές στο σκέλος των αδειών, έχουν ως εξής:

*Έτήσια άδεια:

Η βασική αλλαγή συνίσταται στο ότι παρατείνεται η χρονική περίοδος εντός της οποίας πρέπει να χορηγείται η ετήσια κανονική άδεια για τους εργαζόμενους. Παρέχεται  στο εξής η δυνατότητα εξάντλησής της, για κάθε έτος χωριστά, έως την ολοκλήρωση του α’ τριμήνου του επόμενου ημερολογιακού έτους. Διατηρείται όμως η προστατευτική διάταξη που ίσχυε που αφορά την προκαθορισμένη (δήλη) ημέρα χορήγηση του συνόλου της άδειας. Μόνο που πια, ως τέτοια δεν είναι η 31η Δεκεμβρίου κάθε έτους, αλλά η 31η Μαρτίου του επόμενου.

Την ίδια στιγμή, διατηρούνται σε ισχύ,  μια σειρά από ξεχωριστές παράμετροι, όπως:

Είναι απαραίτητο να υπάρχει συμφωνία ανάμεσα στον εργαζόμενο και στον εργοδότη για να χορηγηθεί η ετήσια κανονική άδεια.

Αφού υποβληθεί το σχετικό αίτημα από τον εργαζόμενο, πρέπει να χορηγείται εντός διμήνου η άδεια. Όμως, η υποβολή αιτήματος δεν αποτελεί τυπική προϋπόθεση για τη λήψη της άδειας.

Το 50% των εργαζομένων μιας επιχείρησης,  υποχρεωτικά πρέπει να λαμβάνει  άδεια εντός του θέρους, δηλαδή από την 1η Μαΐου έως και την 30η Σεπτεμβρίου κάθε χρονιάς.

*Άδεια άνευ αποδοχών

Ειδικά για την άδεια άνευ αποδοχών, θεσμοθετείται για πρώτη φορά στο εθνικό δίκαιο, η χορήγησή της στον ιδιωτικό τομέα. Πλέον, αφού υποβληθεί σχετική αίτηση του εργαζόμενου προς τον εργοδότη, μπορεί να χορηγείται και να έχει χρονική διάρκεια ενός έτους, στο μέγιστο βαθμό. Η σχετική συμφωνία που θα προκύψει θα πρέπει να αναρτάται από τον εργοδότη στο σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ». Το μέτρο αυτό αφορά τόσο εργαζόμενους με πλήρη, όσο και εργαζόμενους με μερική απασχόληση. Εάν υπάρξει νεότερη συμφωνία των δύο μερών, μπορεί να παραταθεί και άλλο, η συγκεκριμένη άδεια. Το εν λόγω χρονικό διάστημα, η σύμβαση εργασίας του εργαζόμενου τίθεται σε αναστολή. Για την ίδια περίοδο, δεν οφείλεται η καταβολή ασφαλιστικών εισφορών.

Αφού ολοκληρωθεί η συγκεκριμένη άδεια άνευ αποδοχών, συνεχίζουν να υφίστανται όλα τα δικαιώματα, αλλά και οι υποχρεώσεις των δύο μερών, όπως αυτά έχουν καταγραφεί στη σύμβαση εργασίας, η οποία ενεργοποιείται εκ νέου.

Πάντως, για να λάβει στη συνέχεια ο εργαζόμενος κανονική άδεια, μετά τη λήξη της περιόδου χορήγησης της άδειας άνευ αποδοχών, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το χρονικό διάστημα, κατά το οποίο ο αιτών τελούσε υπό αυτή την ειδική συνθήκη.

*Αργίες

Στον εργασιακό νόμο, αναφέρονται αναλυτικά οι ημέρες υποχρεωτικής αργίας για όλες τις επιχειρήσεις, σε ετήσια βάση. Πλέον, αυτές είναι οι εξής εννέα:

α) Η 1η Ιανουαρίου.

β) Η 6η Ιανουαρίου (Θεοφάνεια).

γ) Η 25η Μαρτίου.

δ) Η Δευτέρα του Πάσχα.

ε) Η 1η Μαΐου.

στ) Η 15η Αυγούστου (Κοίμηση της Θεοτόκου).

ζ) Η 28η Οκτωβρίου.

η) Η 25η Δεκεμβρίου (Χριστούγεννα).

θ) Η 26η Δεκεμβρίου (δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων).