Έτσι όπως έζησα τον Αναστάσιο Αλβανίας...
Ήταν 2002. Αποστολή στην Αλβανία για την εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ“. Θέμα, αφιέρωμα στο έργο του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστάσιου. Στη γειτονική χώρα είχα μείνει περίπου ένα μήνα. Είδα, φωτογράφισα και κατέγραψα όλα όσα είχε φτιάξει ο φωτισμένος ιεράρχης.
Είχε ζεστασιά στη ψυχή του ο Αναστάσιος Γιαννουλάτος. Όσοι τον γνωρίζαμε ως καθηγητή συνηθίζαμε να τον προσφωνούμε και με το… κοσμικό επίθετό του. Αγαπούσε τα παδιά και τους ηλικωμένους. Στην Αλβανία είχε μεγάλη έγνοια για τα ορφανά και για όσους αντιμετώπιζαν προβλήματα υγείας και δεν είχαν τους οικονομικούς πόρους για αξιοπρεπή περίθαλψη.
Στα Τίρανα, τότε, η Αρχιεπισκοπή Αλβανίας είχε συμβάλει κατά πολύ μεγάλο ποσοστό στη δημιουργία ενός υπερύγχρονου νοσοκομείου. Σε άλλες πόλεις, εκτός Τιράνων, είχε ιδρύσει σχολές επαγγελματικής κατάρτισης. Παιδιά από αδύναμες οικονομικά οικογένειες μάθαιναν τέχνες. Η Αρχιεπισκοπή Αλβανίας επί ποιμαντορίας του παρήγαγε έργο, χειροπιαστό. Το έβλεπες παντού. Σου μιλούσαν οι απλοί άνθρωποι γι΄ αυτό.
Ο άνθρωπος Αναστάσιος
Στο πλαίσιο του αφιερώματος είχαμε προγραμματίσει μεγάλη συνέντευξη. Απόλυτα συνεπής στο ραντεβού μας. Δεν ρώτησε ποτέ τις θεματικές της συνέντευξης. Το μόνο που ήθελε ήταν να βγει μια φωτογραφία με το καλογερικό καλυμμαύχι. Αν και με εντελώς διακριτό πνευματικό εκτόπισμα ποτέ δεν έφερνε τους συνομιλητές του σε υποδεέστερη θέση. Καμία νευρικότητα επιβολής. Δεν το είχε ανάγκη άλλωστε.
Κοιμόταν ελάχιστα 2-3 ώρες γιατί τα βράδια διάβαζε. Παρότι η ελονοσία που είχε κληρονομήσει από τη διακονία στην Αφρική είχε επηρεάσει την όρασή του. Από τους πιο μορφωμένους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Γνώση βαθιά, όχι επιφανειακή. Μακράν ο καλύτερος θρησκειολόγος (μελετητής και των άλλων θρησκειών πέρα από το Ορθόδοξο Δόγμα). Ίσως γι΄ αυτό επεδείκνυε σεβασμό στις άλλες ομολογίες. Ήταν ο πρώτος που εισήγαγε την επιστημονική κατεύθυνση της θρησκειολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από τη θέση του κοσμήτορα.
Γρήγορος πολύ στις κινήσεις του, σαν έφηβος, και ταυτόχρονα απόλυτα πράος. Ήλεγχε απόλυτα τον εαυτό του, εντελώς ανεπιτήδευτος, με ένα μόνιμο χαμόγελο καλοσύνης και συμπόνιας. Χαιρόταν αν ένιωθε ότι είσαι καλά και κοίταζε προς τα κάτω, ψάχνοντας λύση, αν του έλεγες ότι αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα. Όταν τον ρωτούσες για πράγματα που τον ενδιέφεραν έπαιρνε μορφή μικρού παιδιού. Έλαμπε…
Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας άφησε τα εγκόσμια τα ξημερώματα του Σαββάτου (25/1/2025) στον “Ευαγγελισμό”. Θα ενταφιαστεί στον Καθεδρικό Ναό των Τιράνων κατόπιν δικής του επιθυμίας. Η σορός του θα εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα στα Τίρανα, όπου και θα γίνουν και οι επίσημες τελετές.
