Εορτολόγιο: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα Παρασκευή 12 Ιανουαρίου 2024

Δείτε ποιοι γιορτάζουν σήμερα, Παρασκευή 12 Ιανουαρίου 2024.

Σύμφωνα με το Εορτολόγιο, Παρασκευή 12 Ιανουαρίου, είναι της Αγίας Τατιανής και του Αγίου Μέρτιου.

Γιορτάζουν τα ονόματα: Τατιανή, Τατιάνα, Τάτια, Τίτη, Τάνια, Μέρτιος, Μέρτος, Μέρτης, Μύρτος, Μερτία, Μέρτα, Μέρτη, Μερτούλα, Μυρτιά, Μυρτούλα.

Οι Άγιοι:

Αγία Τατιανή

Τῆς πάντα λαμπρᾶς Τατιανῆς τῇ κάρᾳ, Λαμπρὸν προεξένησε τὸ ξίφος στέφος. Τῇ δυοκαιδεκάτῃ Τατιανῆς αὐχένα κέρσαν.

Η Αγία Μάρτυς Τατιανή καταγόταν από τη Ρώμη και έζησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου του Σεβήρου (222 – 235 μ.Χ.). Ο πατέρας της είχε διατελέσει ύπατος.

Η Αγία Τατιανή είχε το εκκλησιαστικό αξίωμα της διακόνισσας και στην υμνολογία παρίσταται ως μαθήτρια των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Η επισημότητα της καταγωγής της και ο ένθεος ζήλος με τον οποίο εκτελούσε τα διακονικά της καθήκοντα, έδωσαν στην Τατιανή περιφανή θέση μεταξύ των Χριστιανών. Και οι Εθνικοί όμως είχαν ακούσει περί αυτής και δεν μπορούσαν να δεχθούν το γεγονός ότι μια τέτοια γυναίκα καταφρονούσε τις κοσμικές βλέψεις και περιφρονούσε τα είδωλα, για να υπηρετεί με τόση αυταπάρνηση τους Χριστιανούς και να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Κυρίου. Όταν, επί Σεβήρου, διατάχθηκε δίωξη των Χριστιανών, η Τατιανή συνελήφθη και επειδή διεκήρυττε την πίστη της στον Χριστό, την οδήγησαν μπροστά στο βασιλέα και μαζί με αυτόν εισήλθε σε ένα ειδωλολατρικό ναό. Εκεί όμως η Αγία, με μια θερμή προσευχή στο Χριστό, συντάραξε τα ξόανα (τα ξύλινα αγάλματα) των θεοτήτων της ειδωλολατρίας και τα γκρέμισε στο δάπεδο. Για τον λόγο αυτό την υπέβαλαν σε βασανιστήρια.

Την κτύπησαν και με σιδερένια νύχια της ξέσκισαν τα βλέφαρα. Έπειτα την κρέμασαν και της ξύρισαν το κεφάλι. Ακολούθως την έριξαν πάνω σε φωτιά, αλλά δεν έπαθε τίποτα. Κατόπιν την έριξαν σε πεινασμένα άγρια θηρία, αλλά αυτά δεν τόλμησαν να την βλάψουν. Ύστερα από όλα αυτά, οι ειδωλολάτρες, έκοψαν την Τίμια κεφαλή και κατ’ αυτόν τον τρόπο η Αγία εισήλθε με το στέφανο της δόξας στη χαρά του Κυρίου της.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’.

Ἰσχύι τῆς πίστεως, κραταιωθεῖσα σεμνή, νομίμως ἐνήθλησας, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, Τατιανὴ ἔνδοξε πάσας γὰρ τᾶς ἰδέας, τῶν δεινῶν ἐνεγκοῦσα, ἤσχυνας τὸν Βελίαρ, τὴ ἀτρέπτω σου στάσει ἐξ οὐ τῆς κακοτροπίας πάντας ἀπάλλαξαν.

Άγιος Μέρτιος

Θεὸν πόθων ὕψιστον, ἰσχυρὸν μόνον, Μαστίζεται Μέρτιος ἰσχυρῶς ἄγαν.

Ο Άγιος Μέρτιος κατετάγη, κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284 – 305 μ.Χ), στο στρατιωτικό τάγμα, το καλούμενο των Μαύρων, στη Μαυριτανία.

Εκεί τον πίεζαν να προσφέρει θυσία στα είδωλα. Ο Άγιος όμως δεν πειθάρχησε στις εντολές των ειδωλολατρών. Ύστερα από την άρνηση του Αγίου Μερτίου να θυσιάσει στα είδωλα, οι ειδωλολάτρες τον κατήγγειλαν στον κυρίαρχό του, ότι αυτός λάτρευε τον Ιησού.

Τον οδήγησαν ενώπιον του. Ο Μάρτυρας παρουσιάσθηκε και στάθηκε μπροστά στον ηγεμόνα με σεμνότητα, αλλά και άφοβη γενναιότητα. Ο Μέρτιος υποκλίθηκε πρώτα, για να δείξει ότι τιμά τον άρχοντα, αλλά έπειτα ανένευσε και αρνήθηκε να συμμορφωθεί προς την διαταγή. Και δεικνύοντας τις πληγές, που είχε μαχόμενος κάτω από την σημαία του αυτοκράτορα, δήλωσε ότι ευλαβείται το βασιλέα, ότι είναι έτοιμος να δώσει το αίμα του υπέρ του στρατιωτικού καθήκοντος, αλλά ότι η ψυχή του και η συνείδησή του ανήκουν στην λατρεία του Χριστού.

Ο Διοκλητιανός εξαγριώθηκε και άρχισε να υποβάλλει τον Άγιο σε ταπεινώσεις και βασανιστήρια. Πρώτα διέταξε να του αφαιρέσουν την ζώνη, που ήταν το διακριτικό γνώρισμα του στρατιωτικού του αξιώματος.

Με άλλα λόγια, τον καθαίρεσαν από το στρατιωτικό του αξίωμα. Έπειτα τον μαστίγωσαν αλύπητα. Επειδή όμως άντεξε στα βασανιστήρια και δεν έβγαλε ούτε την παραμικρή κραυγή, προκάλεσε κατάπληξη στον τύραννο και επαύξησε την οργή του. Έτσι το βασανιστήριο συνεχίστηκε επί πολλή ώρα, μέχρι που όλο το σώμα του Μάρτυρα έγινε μία ανοιχτή πληγή. Τότε, με εντολή του αδίστακτου τυράννου, σταμάτησαν την μαστίγωση του Μερτίου και τον έριξαν στην φυλακή.

Η καρδιά του σκιρτούσε, διότι έμελλε ο ευσεβής υιός να υπάγει προς τον ουράνιο Πατέρα, ο πιστός στρατιώτης προς τον Αρχιστράτηγο Χριστό, ο ένδοξος προς τον μισθαποδότη Κύριο.

Έτσι ο αθλητής αυτός του Χριστού, παρέδωσε την τίμια ψυχή του στις πατρικές αγκάλες του Θεού το 298 μ.Χ.