Εορτολόγιο: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2024

Δείτε ποιοι γιορτάζουν σήμερα, Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2024.

Σύμφωνα με το Εορτολόγιο, Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου, είναι της Αγίας Ευφημίας, της Αγίας Λουντμίλας και της Αγίας Μελιτινής μάρτυρος.

Γιορτάζουν τα ονόματα: Ευφημία, Εύφημη, Εύφη, Ευφημούλα, Ευφούλα, Φούλα, Εύφημος, Λουντμίλλα, Λουντμίλα, Μελιτινή, Μελιτίνη, Μελιτίνα, Μελίτη, Μελίτα, Μελίνα, Μελιτίνος.

Οι Άγιοι:

Αγία Ευφημία  

Ὑπὲρ Θεοῦ κτανθεῖσαν ἄρκτου ταῖς μύλαις, Εὐφημίαις σε χρὴ στέφειν Εὐφημία. Τῇ ἐκκαιδεκάτῃ Εὐφημίαν ἔκτανεν ἄρκτος.

Η Αγία Ευφημία έζησε και μαρτύρησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού.
Γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα από οικογένεια θεοσεβή και ευγενική. Οι γονείς της Ψιλόφρων και Θεοδωριανή φρόντισαν ώστε η Θυγατέρα τους να αναπτύξει κάθε χριστιανική αρετή. Η Ευφημία εξελίχθηκε σε άνθρωπο με σπάνια χαρίσματα και δυνατό χριστιανικό φρόνημα, το οποίο επέδειξε όταν ο ειδωλολάτρης ανθύπατος της Μικράς Ασίας Πρίσκος διέταξε να παρευρεθούν όλοι οι κάτοικοι της Χαλκηδόνας σε γιορτή, την οποία οργάνωνε προς τιμή του θεού των ειδωλολατρών Άρη. Τότε η Ευφημία αποφάσισε μαζί με άλλους χριστιανούς να απέχει από τη γιορτή των ειδωλολατρών και για το λόγο αυτό συνελήφθη και φυλακίσθηκε. Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της οι εχθροί του Χριστού προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πείσουν την Αγία να αρνηθεί την πίστη της και να ασπασθεί τα είδωλα. Όταν συνειδητοποίησαν πως η Ευφημία δεν επρόκειτο να αλλάξει την πίστη της με τους λόγους, τη βασάνισαν φριχτά. Όμως με τη θεία χάρη, η Αγία δεν έπαθε τίποτα από τα βασανιστήρια. Τελικά οι δήμιοι, την έριξαν σε άγρια θηρία και η Ευφημία βρήκε το θάνατο από μία αρκούδα.

Ἀπολυτίκιον  Ἦχος γ’
Τῷ θείῳ ἔρωτι, Λαμπρῶς ἀθλήσασα, εἰς oσμὴν ἔδραμες, Χριστοῦ πανεύφημε, οἴα νεᾶνις παγκαλῆς, καὶ Μάρτυς πεποικιλμένη, ὅθεν εἰσελήλυθας, ἐiς παστάδα οὐράνιον, κόσμω διανέμουσα, ἰαμάτων χαρίσματα, καὶ σῴζουσα τοὺς σοὶ ἐκβοώντας, χαίροις θεόφρον Εὐφημία.

Αγία Μελιτίνη

Μελιτηνή, τμηθεῖσα τὴν κάραν ξίφει, Αἷμα προσῆγεν ὡς γλυκὺ Χριστῷ μέλι.

Η Αγία Μελιτινή έζησε κατά το έτος 160 μ.Χ., όταν βασιλιάς ήταν ο Αντωνίνος ο επονομαζόμενος ευσεβής. Ο τότε λοιπόν ηγεμόνας της Θράκης Αντίοχος, σκληρός πολέμιος των χριστιανών, διέταξε να συλληφθεί και η Μελιτινή από τη Μαρκιανούπολη, που καταγγέλθηκε ότι εργαζόταν δραστήρια για τη διάδοση του Ευαγγελίου. Επειδή οι απειλές δεν μπόρεσαν να τη φοβίσουν, ανέλαβε η ίδια η σύζυγος του ηγεμόνα να την άλλαξοπιστήσει. Γι’ αυτό τη δέχτηκε στο σπίτι της και χρησιμοποίησε επιδέξια όλα τα σαγηνευτικά και ύπουλα γυναικεία μέσα. Αλλά αυτή που ανέλαβε να νικήσει, νικήθηκε. Υπέστη όμως μια ήττα, από ‘κείνες που συγχρόνως είναι και ένδοξη νίκη. Θέλησε δηλαδή να κάνει ειδωλολάτρισσα τη Μελιτινή, και κατέληξε στο να γίνει η ίδια χριστιανή. Κατόπιν και οι δυο γυναίκες μαζί, αφού απέκρυψαν το γεγονός από τον Αντίοχο, συνεργάστηκαν και έφεραν πολλούς ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Μανιώδης ο Αντίοχος, όταν έμαθε την αλήθεια, αποκεφάλισε τη Μελιτινή, η οποία βάδισε με θάρρος στο θάνατο και συγχρόνως στην αιώνια τρυφή και δόξα.

Αγία Λουντμίλα

Η Αγία Λουντμίλα γεννήθηκε πιθανώς το έτος 856 μ.Χ. από γονείς ευγενείς, αλλά ειδωλολάτρες.

Σε ηλικία 16 χρονών, ήλθε σε γάμο με τον ηγεμόνα των Τσέχων Μποριβόια. Έγιναν χριστιανοί την εποχή που οι δύο μεγάλοι Ιεραπόστολοι των Σλάβων, Μεθόδιος και Κύριλλος βρίσκονταν στην Τσεχία. Τότε οι δυο βασιλείς, με θερμό χριστιανικό ζήλο, έκτισαν πολλές εκκλησίες και κάλεσαν Ιερείς για τον πλήρη εκχριστιανισμό του λαού που κυβερνούσαν. Όμως ο Μποριβόια, μόλις 36 χρονών απεβίωσε. Τότε η νεαρή χήρα Λουντμίλα, μητέρα τριών αγοριών και μιας κόρης, αφιέρωσε όλη της τη ζωή στο Χριστό και την Εκκλησία. Αλλά όταν αργότερα ανέλαβε την ηγεμονία ο εγγονός της Βιατσεσλάβος, η νύφη της Δραγομίρα, προσπάθησε να επαναφέρει την ειδωλολατρία. Η Λουντμίλα όμως την εμπόδισε παντοιοτρόπως και η Δραγομίρα ορκίστηκε να την εκδικηθεί ακόμα και με θάνατο. Για να γλιτώσει η Λουντμίλα, αποσύρθηκε σ’ ένα πύργο κοντά στην πόλη της Βοημίας Τέτσιν. Εκεί ακριβώς τη βρήκαν οι απεσταλμένοι της Δραγομίρας, όπου τη θανάτωσαν με αγχόνη το έτος 917 μ.Χ. σε ηλικία 62 χρονών. Αργότερα ο εγγονός της Βιατσεσλάβος, μετέφερε το Ιερό της λείψανο στην Πράγα, όπου φυλάσσεται μέχρι σήμερα.

Όσιος Κυπριανός Μητροπολίτης Κιέβου

Ο Όσιος Κυπριανός Μητροπολίτης Κιέβου ήταν Σερβικής καταγωγής και ασκήτεψε στο Άγιο Όρος. Λόγω της ενάρετης ζωής του, ο Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης Φιλόθεος (βλέπε 11 Οκτωβρίου), τον διόρισε Μητροπολίτη Κιέβου. Ο Όσιος Κυπριανός κοιμήθηκε το έτος 1406 μ.Χ.

Άγιος Βασίλειος επίσκοπος Γορτύνης

Ο Άγιος Βασίλειος επίσκοπος Γορτύνης ήταν διάδοχος του Αγίου Ευμενίου (βλέπε 18 Σεπτεμβρίου). Το 680 – 1 μ.Χ. μετέσχε στην εν Τρούλλῳ ΣΤ´ Οικουμενική Σύνοδο (βλέπε 14 Σεπτεμβρίου) μαζί με τους Επισκόπους Ιωάννη Λάμπης και Γρηγόριο Καντάνου. Η Σύνοδος αυτή καταδίκασε το Μονοθελητισμό και τους υποστηρικτές του. Κατά τις εργασίες της Συνόδου αποδείχθηκε η θεολογική κατάρτιση και ευφυΐα του Βασιλείου. Στα πρακτικά υπάρχει λόγος του Βασιλείου απευθυνόμενος προς τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Δ´ τον Πωγωνάτο και πως αποδεικνύει το λάθος της αιρέσεως, αλλά σώζεται και ο διάλογος μεταξύ του Βασιλείου και του αιρετικού Στεφάνου Μοναχού, μαθητή του αιρετικού Πατριάρχη Αντιοχείας Μακαρίου, ο οποίος Στέφανος θεωρείτο σπουδαίος θεολόγος. και από άλλα σημεία των πρακτικών φαίνεται η δυναμική παρουσία του Βασιλείου στην ΣΤ´ Οικουμενική Σύνοδο. Ο Βασίλειος υπέγραψε όχι μόνο ως Γορτύνης και επομένως Αρχιεπίσκοπος Κρήτης, αλλά και ως «Ληγάτος τῆς ὅλης Συνόδου τοῦ ᾿Αποστολικοῦ Θρόνου τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης». Έλαβε μέρος και στην Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο το 691/2 μ.Χ., μαζί με τους Επισκόπους Κυδωνίας Νικήτα, Χερρονήσου Σισσίνιο και Κισσάμου Θεόπεμπτο. Η Σύνοδος συμπλήρωσε το έργο των Οικουμενικών Συνόδων Ε´ και ΣΤ´, θεσπίζοντας 102 Κανόνες. Ο Βασίλειος υπέγραψε ως Γορτύνης αλλά και ως «τόπον ἐπέχοντος πάσης τῆς Συνόδου τῆς ἁγίας Εκκλησίας Ρώμης». Tο 2006 μ.Χ. ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Γορτύνης και Αρκαδίας κ. Μακάριος εγκαινίασε ξωκκλήσι επ’ ονόματι του Αγίου Βασιλείου στην περιοχή του μετοχίου «Άγιος Νικόλαος» της Ιεράς Μονής Κουδουμά.

Όσιος Κασσιανός ο εν τη Γλυφία, παρά της κώμης Αλέκτορα εσκήσας

Για τον Όσιο αυτόν αναφέρει ο Κύπριος ιστορικός του 15ού αιώνα μ.Χ. Λεόντιος Μαχαιράς στο Χρονικό του: «Κοντά στην Αλέκτορα, σ΄ένα μέρος που λέγεται Γλυφία, υπάρχει το μνήμα του Αγίου Κασσιανού καθώς και το λείψανό του και εορτάζεται στις 16 του Σεμτέμβρη». Τρία περίπου χιλιόμετρα βορειοανατολικά του χωριού Αλέκτορα, (χωριό το οποίο βρίσκεται στο μέσο των επαρχιών Λεμεσού και Πάφου) και συγκεκριμένα στα όρια των χωριών Αρχιμανδρίτας- Πλατανίσκιας- Αλέκτορας, βρίσκεται μια ήσυχη περιοχή, που λεγόταν Γλυφία. Πάνω σ΄ένα λόφο αυτής της περιοχής βρίσκονται τα ερείπια της εκκλησίας του Οσίου Κασσιανού, καθώς και η σπηλιά που ασκήτεψε, στο βόρειο τοίχο της εκκλησίας. Μέσα στην εκκλησία περικλειόταν και η σπηλιά με μικρή πύλη που οδηγούσε σ΄αυτήν. Μέσα στην σπηλιά που φαίνεται μαυρισμένη από τα πολλά κεριά που άναβαν οι πιστοί προς τιμήν του Αγίου τον παλαιό καιρό, βρίσκεται και ένα κοίλωμα στα αριστερά της σπηλιάς χαμηλά που περιτειχίζεται με γύψο, όπως το έφτιαξαν παλαιοί χριστιανοί και φαίνεται μέχρι σήμερα, το οποίο πιστεύεται ότι ήταν η λειψανοθήκη των οστών του Αγίου. Ο μικρός αυτός ναός, ήταν αγιογραφημένος, όπως αποδεικνύεται από ίχνη τοιχογραφιών που φαίνονται στα αριστερά της κόγχης του ιερού βήματος. Ο Όσιος Κασσιανός πρέπει να ήταν θαυματουργός, γιατί υπήρχε και το λείψανό του, το σώμα του ολόκληρο, όπως αναφέρει ο Μαχαιράς, αλλά και στον ναό του πιθανόν να υπήρχαν (δυστυχώς δεν διεσώθησαν) παραστάσεις με αγιογραφίες από την ζωή και τα θαύματα του. Περί τα τετρακόσια μέτρα νοτιοανατολικά από το ασκητήριο του, υπάρχει πηγάδι. Το πηγάδι αυτό ύστερα ανοίχθηκε, όπως αναφέρουν κάτοικοι της περιοχής, ενώ τον καιρό του Αγίου υπήρχε το νερό επιφανειακά και διασώζεται το πετρόκτιστο αυλάκι που οδηγούσε το νερό που προμηθευόταν ο Όσιος, πιο κοντά στο ασκητήριο του παραπλεύρως στα νότια του λοφίσκου. Το νερό αυτό μετά την κοίμηση του Αγίου οπωσδήποτε θα εθεωρείτο αγίασμα από τους πιστούς, που κατέφθαναν για να προσκυνήσουν το λείψανό του.

Όσιος Δωρόθεος ο εν Αιγύπτω Ερημίτης

Ο Όσιος Δωρόθεος ο εν Αιγύπτω Ερημίτης έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. Δυστυχώς δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο του Οσίου.