Εορτολόγιο: Δείτε ποιοι γιορτάζουν σήμερα, Τρίτη (6/5)

Δείτε ποιοι γιορτάζουν σήμερα, Τρίτη 6 Μαΐου 2025.

Σύμφωνα με το Εορτολόγιο, Τρίτη 6 Μαΐου, είναι:

• Του Οσίου Σεραφείμ ασκήσαντος εν τω όρει Δομβούς
• Του Προφήτου Ιώβ

Γιορτάζουν τα ονόματα: Σεραφείμ, Σεραφειμία, Σεραφείμα, Σεραφίνα, Σεραφειμή, Σεραφειμούλα, Σεραφειμίτσα, Ιώβ, Ιωβία, Ιώβη, Βενεδίκτη, Βάρβαρος, Δονάτος, Ηλιόδωρος, Βενούστος, Μάμας, Παχώμιος, Ιλαρίων, Δημητρίων, Eadbert (Εαντβέρτος), Δάναξ, Μέσιρος, Θερίνος.

Εορτολόγιο: Εορτές και Μνήμη Αγίων Σήμερα

Άγιος Ιώβ ο Δίκαιος Προφήτης

Ο Άγιος Ιώβ, γνωστός για την ακατάβλητη πίστη και υπομονή του, υπήρξε πρόσωπο με μυθώδη πλούτη και σπουδαία αρετή.

Καταγόταν από τη χώρα Αυσίτιδα, που βρισκόταν μεταξύ Ιουδαίας και Αραβίας, και ήταν γιος του Ζαρέθ και της Βασώρας.

Αν και έζησε κατά τη διάρκεια του 1900 π.Χ. ή 1400 π.Χ. (ανάλογα με τις εκδοχές), η ιστορία του είναι γεμάτη από μαθήματα πίστης, υπομονής και απόλυτης αφοσίωσης στον Θεό.

Η ζωή του Ιώβ ήταν μια διαρκής δοκιμασία, και το μαρτύριό του παραμένει ένα από τα πιο συγκλονιστικά παραδείγματα στην Αγία Γραφή.

Μεταξύ άλλων, πέρασε από σφοδρούς πειρασμούς που του επέβαλε ο σατανάς, χάνοντας την οικογένεια του, την περιουσία του, και ακόμη και την υγεία του.

Παρά τη μεγάλη του δοκιμασία και την άσχημη κατάσταση που βίωνε, ο Ιώβ παρέμεινε πιστός, αρνούμενος να απομακρυνθεί από τον Θεό.

Η Υπομονή του Ιώβ: Μια Ζωή Δοκιμασιών

Η πιο συγκλονιστική στιγμή στην ιστορία του Ιώβ ήταν η στιγμή που η γυναίκα του, βλέποντας την τραγωδία του, τον παρακίνησε να καταριέται τον Θεό και να πεθάνει.

Ωστόσο, ο Ιώβ, παρά τη συναισθηματική του αναστάτωση, της απάντησε με απόλυτη σοφία και πίστη: «Δέχτηκες τις καλές δωρεές από τα χέρια του Θεού, δεν θα υπομείνουμε και τις συμφορές;».

Αυτή η απάντηση αποδεικνύει την αφοσίωση του στην πίστη του και την απαράμιλλη υπομονή που έδειξε, ακόμη και όταν υπέφερε τις πιο σφοδρές δοκιμασίες.

Με την επίσκεψη των τριών φίλων του, Ελιφάζ, Βαλδάδ και Σαφάρ, ο Ιώβ βίωσε επτά ημέρες σιωπηλής συντροφιάς, οι οποίες, αν και τον συγκλόνισαν ψυχολογικά, του έδωσαν την ώθηση να ανακτήσει την πίστη του και να συνεχίσει τον αγώνα του με ακόμη μεγαλύτερη αφοσίωση.

Η Ανταμοιβή του Θεού για την Υπομονή του Ιώβ

Μετά από επτά χρόνια σφοδρών πειρασμών, ο Θεός ανταμείβει τον Ιώβ για την αταλάντευτη πίστη του και την υπομονή του, επιστρέφοντας του όλα τα αγαθά που είχε χάσει, αλλά και προσφέροντάς του τη ζωή του πίσω, γεμάτη με καινούργια ευλογία. Ο Ιώβ ζει άλλα 140 χρόνια και κοιμάται ειρηνικά, σε ηλικία 240 ετών, αφήνοντας πίσω του μια κληρονομιά πίστης και υπομονής.

Βίος του Ιώβ και Σύνδεση με το Εορτολόγιο

Η εορτή του Αγίου Ιώβ καταγράφεται στο Εορτολόγιο και αποτελεί μια ευκαιρία για τους πιστούς να αναλογιστούν τη δύναμη της πίστης, της υπομονής και της απόλυτης αφοσίωσης στον Θεό. Η ζωή του Ιώβ αποδεικνύει πως, ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις, η πίστη μπορεί να υπερνικήσει κάθε εμπόδιο και να οδηγήσει στην τελική ανταμοιβή από τον Θεό.

Απολυτίκιον του Αγίου Ιώβ

Η Εκκλησία μας τον τιμά ως «έναν ακατάβλητο πύργο», ο οποίος «αντίκρουσε τις επιθέσεις του Βελίαρ» και παρέμεινε αμετάβλητος «εν μέσω των πειρασμών». Η ζωή του Ιώβ αποτελεί υπόδειγμα αρετής και προσφέρει την ελπίδα και την έμπνευση για την πίστη στους σύγχρονους πιστούς. Με την υπομονή του και την αντοχή του, ο Ιώβ αναδεικνύεται ως φωτεινό παράδειγμα για την Εκκλησία.

Ο Ιώβ παραμένει μια από τις πιο σημαντικές φυσιογνωμίες στην εκκλησιαστική παράδοση, και η ιστορία του συνεχίζει να μας εμπνέει σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής μας.

Όσιος Σεραφείμ του Δομπού: Ο Άγιος της Ασκητικής Ζωής

Ο Όσιος Σεραφείμ, με το κοσμικό όνομα Σωτήρης, γεννήθηκε στο χωριό Ζέλι της Βοιωτίας το 1527 από ευσεβείς γονείς.

Από μικρός, έδειξε ιδιαίτερη κλίση στη μελέτη των Αγίων Γραφών και στην ασκητική ζωή, κάτι που τον καθόρισε να ακολουθήσει το δρόμο της μοναχικής αφοσίωσης.

Η ζωή του αποτέλεσε παράδειγμα πίστης, αυστηρής άσκησης και πνευματικής αφοσίωσης, και η ιστορία του εξακολουθεί να εμπνέει μέχρι σήμερα.

Η Ασκητική του Ζωή και η Κατοικία του στο Όρος Δομπού

Αποφασισμένος να αφιερωθεί πλήρως στην πνευματική ζωή, ο Όσιος Σεραφείμ, αφού υπήρξε υποτακτικός σε αρκετά μοναστήρια, αναζήτησε την ηρεμία και την απομόνωση στο όρος Δομπού, στην περιοχή της Λιβαδειάς, κοντά στο βουνό Ελικώνας. Εκεί, εγκαταστάθηκε και ίδρυσε έναν μικρό ναό προς τιμήν του Σωτήρος Χριστού, καθώς και μερικά κελιά για τους μοναχούς που τον ακολούθησαν.

Αυτή η απομόνωση του προσέφερε την απόλυτη δυνατότητα για πνευματική καλλιέργεια, μακριά από την φήμη και τις ματαιότητες του κόσμου. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις των γονιών του, φίλων και άλλων πιστών, ο Όσιος Σεραφείμ παρέμεινε αφοσιωμένος στο έργο του και τη διδασκαλία της μοναχικής ζωής, που γινόταν πηγή έμπνευσης για τους άλλους μοναχούς.

Ο Ουσιαστικός Ρόλος του στην Εκκλησία και την Μοναχική Κοινότητα

Ο Όσιος Σεραφείμ εκτός από τη ζωή της προσωπικής άσκησης, ασχολήθηκε και με τη διάδοση των σωτήριων διδασκαλιών της μοναχικής ζωής, διδάσκοντας τους άλλους μοναχούς της περιοχής. Η ηγετική του παρουσία και το αγιασμένο παράδειγμά του βοήθησαν στη συγκρότηση μιας αυστηρής και πνευματικά καλλιεργημένης κοινότητας.

Το γεγονός ότι προτιμούσε την απομόνωση και αποδεχόταν μόνο τους αληθινά ενδιαφερόμενους να ακολουθήσουν την πνευματική ζωή τον κατέστησε ακόμη πιο αγαπητό στην τοπική κοινωνία. Αργότερα, το όνομα του έγινε συνώνυμο με την αφοσίωση στην πίστη και την αγία ασκητική ζωή.

Η Κοίμησή του και η Κληρονομιά του

Ο Όσιος Σεραφείμ κοιμήθηκε οσιακά στις 6 Μαΐου 1602, ημέρα της Μεσοπεντηκοστής, αφού προείδε την ημέρα της κοίμησής του και κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων. Τα τελευταία του λόγια και η ήρεμη κοίμηση του αποτελούν απόδειξη της πλήρους αφοσίωσης και ειρήνης που είχε κατακτήσει μέσω των αυστηρών του πνευματικών αγώνων.

Η μνήμη του τιμάται από την Εκκλησία στις 6 Μαΐου κάθε χρόνο και η ζωή του παραμένει υπόδειγμα πνευματικής πειθαρχίας και αφοσίωσης. Η κληρονομιά του συνεχίζει να εμπνέει εκείνους που αναζητούν τη δύναμη της πίστης και της αυστηρής άσκησης στην καθημερινότητά τους.

Απολυτίκιον του Οσίου Σεραφείμ

«Θεῖον βλάστημα, τῆς Βοιωτίας, ἔμπνουν ὄργανον, τῆς ἐγκράτειας, ἀνεδείχθης Σεραφεὶμ ἀξιάγαστε, σὺ γὰρ Ὅσιων βαδίσας τοὶς ἴχνεσιν, ἀρτιφανῶς ἐν τῷ κόσμῳ ἐξέλαμψας, Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.»

Όσιοι Μάμας, Παχώμιος και Ιλαρίων

Ιλαρίωνι και Παχωμίω Mάμας, Συνεξεδήμει την καλήν εκδημίαν.

Οι Όσιοι Μάμας, Παχώμιος και Ιλαρίων ασκήτεψαν σε τόπο ερημικό, όπου διήλθαν το μοναχικό βίο τους με νηστεία, αγρυπνίες, αγαθοεργίες. Αφού έζησαν σε ομόνοια ψυχής και αγαθοπρεπή συνείδηση, κοιμήθηκαν οσιακώς με ειρήνη.
Η Σύναξη αυτών ετελείτο «εν Οχείαις».

Άγιος Δημητρίων

Bέλη τα τιτρώσκοντα σάρκα καιρίως, Δημητρίων ηγείτο βέλη νηπίων.

Ο Άγιος Δημητρίων μαρτύρησε αφού θανατώθηκε με βέλη.

Άγιοι Δάναξ, Μέσιρος και Θερίνος

Aμφοίν αθλητών εκκεκομμένων κάρας. Kείται Mέσιρος εν μέσω κάρας δίχα.

Οι Άγιοι Μάρτυρες Δάναξ, Μέσιρος και Θερίνος (ή Θηριανός) μαρτύρησαν διά ξίφους. Η μνήμη τους ετελείτο στο μαρτύριο αυτών «εν τω Δευτέρω».

Άγιος Δονάτος

Άλλος ξένος τις ήλιός μοι Δονάτος, Σαρκός προΐσχων ακτίνων δίκην βέλη.

Ο Άγιος Δονάτος μαρτύρησε αφού θανατώθηκε με βέλη.

Άγιος Βάρβαρος

Tην κλήσιν ημίν Bάρβαρος συ γεννάδα, O δ’ αυ τεμών σε, βάρβαρος την καρδίαν.

Ο Άγιος Βάρβαρος μαρτύρησε δια ξίφους.

Όσιος Ιώβ ο θαυματουργός

Ο Όσιος Ιώβ του Ποτσάεφ, κατά κόσμο Ιωάννης Τσέλεζο, γεννήθηκε περί το 1551 μ.Χ. στο Γκαλισίν της Ρωσίας. Σε ηλικία δώδεκα ετών μόνασε στη Λαύρα του Ποτσάεφ, στην Ουκρανία, της οποία αναδείχθηκε ηγούμενος το 1597 μ.Χ. Διακρίθηκε για τους αγώνες του υπέρ της Ορθοδοξίας κατά την κρίσιμη περίοδο μετά την Σύνοδο της Βρέστης (1596 μ.Χ.) με την οποία δημιουργήθηκε η Ουνία. Με το τεράστιο για την εποχή του έργο στήριξε την Ορθοδοξία στην Βολυνία. Ο Όσιος Ιώβ κοιμήθηκε με ειρήνη το 1651 μ.Χ. Η Εκκλησία τιμά, επίσης, την μνήμη του στις 28 Αυγούστου και στις 28 Οκτωβρίου.

Άγιος Eadbert εκ Σκωτίας

Περί του Αγίου Eadbert (Εαντβέρτος) αναφέρει στην Εκκλησιαστική Ιστορία ο Άγιος Βεδέας. Ο Άγιος Eadbert διακρινόταν για την άριστη γνώση των Γραφών και τη φιλανθρωπία του, αφού διένειμε το δέκατο των εσόδων της Επισκοπής του. Ορίσθηκε διάδοχος του Αγίου Cuthbert (Κουθβέρτος) (τιμάται 20 Μαρτίου) στην Επισκοπή του Λινστισφέιρν το 687 μ.Χ. και κυβέρνησε την Εκκλησία επί ένδεκα έτη. Συνήθιζε κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και της νηστείας των Αγίων Χριστουγέννων να αποσύρεται σε έρημο τόπο, κατά μόνας, πενθώντας, νηστεύοντας και προσευχόμενος. Είχε το χάρισμα των δακρύων. Επί των ημερών του έλαβε χώρα η ανακομιδή του ιερού λειψάνου του προκατόχου του, Αγίου Cuthbert, ο οποίος ευρέθη άφθορος. Ο Άγιος Eadbert κοιμήθηκε με ειρήνη το 698 μ.Χ.

Οσία Βενεδίκτη η Ρωμαία

Η Οσία Βενεδίκτη έζησε τον 6ο αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από τη Ρώμη. Έγινε μοναχή στη μονή του Αγίου Γάλλου (τιμάται 6 Νοεμβρίου) και κοιμήθηκε με ειρήνη.

Άγιοι Ηλιόδωρος και Βενούστος και οι συν αυτοίς μαρτυρήσαντες

Οι Άγιοι Μάρτυρες Ηλιόδωρος και Βενούστος μαρτύρησαν μαζί με άλλους εβδομήντα πέντε Χριστιανούς στην Αφρική, επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ).