Άδεια άνευ αποδοχών, ελάχιστη παρεχόμενη υπηρεσία: «Κρυφές πληγές» των εργασιακών αλλαγών
Ποιες παρεμβάσεις του υπουργείου Εργασίας προβληματίζουν
Στα 129 άρθρα του εργασιακού νομοσχεδίου, υπάρχουν συγκεκριμένες αναφορές- παρεμβάσεις που προβληματίζουν. Βάζουν σε «δεύτερες σκέψεις» για τον απώτερο στόχο της μεταρρύθμισης που προωθείται.
Ξεχωρίζουν η άδεια άνευ αποδοχών και η ελάχιστη παρεχόμενη υπηρεσία. Επίσης, το συνδικαλιστικό μητρώο και η κατάργηση της επιτροπής προστασίας συνδικαλιστικών, δείχνουν ολοκάθαρα τις κυβερνητικές προθέσεις για το θεσμό της απεργίας, που θα γίνει όλο και πιο δύσκολος.
Πιο αναλυτικά:
- Άδεια άνευ αποδοχών
Πρόκειται για το άρθρο 61 του νόμου, με το οποίο για πρώτη φορά θεσμοθετείται τέτοιας μορφής άδεια, άνευ αποδοχών, στον ιδιωτικό τομέα. Τονίζεται μάλιστα ότι θα προκύπτει μετά από συμφωνία εργοδότη με εργαζόμενο. Μάλιστα θα μπορεί να προτείνεται από τον εργοδότη, γεγονός που ενδέχεται να προκαλέσει την εφαρμογή μοντέλου αναγκαστικής άδειας για περιπτώσεις επιχειρήσεων που θα βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση.
- Ελάχιστη παρεχόμενη υπηρεσία
Πρόκειται για την περίπτωση όπου σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας, σε περίπτωση απεργίας, θα πρέπει να υπάρχουν εργαζόμενοι που θα συνεχίζουν να δουλεύουν. Η διάταξη όμως δεν λέει «1/3 προσωπικού ασφαλείας», αλλά «1/3 παρεχόμενου έργου». Συνεπώς, θα υπάρχουν περιπτώσεις όπου για να καλυφθεί το ανωτέρω ποσοστό, θα πρέπει να εργαστούν πολλοί παραπάνω εργαζόμενοι από το 1/3 του συνόλου.
Για παράδειγμα για να κινείται το 1/3 των καραβιών, δεν χρειάζεται μόνο να υπάρχουν ναυτεργάτες, αλλά και προσωπικό ξηράς. Επίσης, για να λειτουργεί στο 1/3 του μετρό, δεν πρέπει να υπάρχουν μόνο οδηγοί για τους συρμούς, αλλά και σταθμάρχες, ελεγκτές εισιτηρίων, τεχνικό και διοικητικό προσωπικό.
Συνεπώς, μένει να κριθεί στην πράξη πώς θα λειτουργεί στο εξής ο θεσμός της απεργίας.
- Συνδικαλιστικό μητρώο
Το γεγονός ότι καθίσταται υποχρεωτικό το συνδικαλιστικό μητρώο, δημιουργεί προβλήματα στη λειτουργία των συνδικάτων. Θεωρείται πάρα πολύ δύσκολο, έως αδύνατο να μπορούν να υπάρχουν ψηφιακά βιβλία ή να γίνει πληροφοριακή διασύνδεση, ή να υπάρχουν οικονομικές καταστάσεις μελών, από απλούς συνδικαλιστές.
Θα πρέπει να γίνουν προσλήψεις δικηγόρων και λογιστών, πράγμα ιδιαίτερα δύσκολο. Άρα είναι πιθανό ο ρόλος των συνδικάτων για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, ή κήρυξης απεργιών, να υποβαθμιστεί.
- Επιτροπή προστασίας συνδικαλιστικών στελεχών
Το γεγονός ότι έως τώρα τα συνδικαλιστικά στελέχη, βρίσκονταν εν πολλοίς στο απυρόβλητο, αποτελούσε πρόκληση. Όμως τώρα, με την κατάργηση της αρμόδιας επιτροπής εκφράζονται φόβοι ότι θα συμβεί το ακριβώς αντίθετο: Μένει δηλαδή να φανεί στην πράξη εάν θα υπάρξουν μαζικά απολύσεις συνδικαλιστών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το «μήνυμα» που θα σταλεί στους υπόλοιπους εργαζόμενους.
Πρόκειται για θετική παρέμβαση, που έχει ως στόχο να «βάλει τάξη» στο θολό τοπίο των ωραρίων και των υπερωριών που επικρατούν σε ένα τμήμα της αγοράς εργασίας. Όμως η συγκεκριμένη διαδικασία δεν θα εκκινήσει άμεσα, παρά το γεγονός ότι θα αποτελούσε και ένα πεδίο ανάδειξης του υγιούς ανταγωνισμού ανάμεσα στις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα.
Θα πραγματοποιηθεί πιλοτικά, αρχίζοντας από τις μεγάλες επιχειρήσεις, με στόχο το 2022 να προχωρήσει η καθολική εφαρμογή της, εάν δεν υπάρξουν στο μεταξύ, τυχόν αστοχίες και επαναπροσεγγίσεις.
- Παράνομη άσκηση σωματικής και ψυχολογικής βίας
Πρόκειται για μια διάταξη που ασφαλώς και πρέπει να υπάρχει σε σχέση με την ομαλήλειτουργία της αγοράς εργασίας. Όμως η διάταξη αυτή υπάρχει ήδη (άρθρο 332 του Ποινικού Κώδικα). Πρέπει λοιπόν να αποσαφηνιστεί από το αρμόδιο υπουργείο, ο λόγος για τον οποίο εντάχθηκε και αυτή η διάταξη στο νομοσχέδιο.
Διαβάστε επίσης:
