Την ώρα που δεκάδες δικηγορικά γραφεία και εισπρακτικές εταιρείες οχλούν καθημερινά χιλιάδες πολίτες με χρέη προς τη ΔΕΗ και άλλους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας, απόφαση Μονομελούς Πρωτοδικείου λέει ότι οι ανεξόφλητοι λογαριασμοί ρεύματος παραγράφονται σε πέντε χρόνια.

Το ερώτημα είναι βέβαια από πότε μετράνε αυτά τα πέντε χρόνια. Αντιγράφουμε από την εν λόγω απόφαση (320/2023 Πρωτοδικείου Θήβας).

«Η ένδικη αξίωση της ενάγουσας ΔΕΗ για την καταβολή του τιμήματος της παρεχόμενης από αυτήν στην εναγομένη ηλεκτρικής ενέργειας και εκτελέσεως της μεταξύ τους καταρτισθείσας συμβάσεως παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, γεννήθηκε κατά το χρονικό διάστημα από 21-11-2013 έως 25-05-2015, αφού κατ’ αυτό το χρονικό διάστημα επήλθε το δικαιοπρακτικό γεγονός της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, από το οποίο πηγάζει η ένδικη απαίτηση, ήταν δε δυνατή και η δικαστική επιδίωξη της αντίστοιχης απαιτήσεως του τιμήματος, που αναλογούσε στη μηνιαία καταναλισκόμενη εκ μέρους της εναγομένης ηλεκτρική ενέργεια, εφόσον η ενάγουσα δεν επικαλείται νομικούς λόγους που την εμπόδιζαν να επιδιώξει δικαστικός το αντίστοιχο τίμημα.

Συνεπώς, η παραγραφή της αξιώσεως για καταβολή του τιμήματος της καταναλισκομένης από την εναγόμενη ηλεκτρικής ενέργειας κατά τη διάρκεια του έτους 2013 και δη από 21-11-2013 μέχρι 31-12-2013, ποσού 393,15 ευρώ, άρχισε από το τέλος του οικονομικού έτους 2013, ήτοι από 1-01-2014 και μέχρι την άσκηση της υπό κρίση αγωγής στις 3-09-2020 (βλ. την υπ. αριθ. ./3-09-2020 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Εφετείου Εύβοιας . ), παρήλθε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της πενταετίας.

Και επομένως η ένδικη αξίωση της ενάγουσας για το χρονικό διάστημα από 21-11-2013 μέχρι 31-12-2013 έχει υποκύψει στην προβλεπόμενη από τη διάταξη του άρθρου 250.1 ΑΚ πενταετή παραγραφή.

Επίσης, η παραγραφή της ένδικης αξιώσεως που αναφέρεται στο έτος 2014, συνολικού ποσού 6.184,67 ευρώ, άρχισε να τρέχει από 1-01-2015 και έως την άσκηση της υπό κρίση αγωγής στις 3-09-2020, παρήλθε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της πενταετίας, οπότε η ένδικη αξίωση για το έτος 2014 υπέκυψε στην ως άνω πενταετή παραγραφή.

Ο ισχυρισμός δε της ενάγουσας, που στοιχειοθετεί την αντένσταση της διακοπής της παραγραφής, ότι δηλαδή με την αποστολή του από 25-11-2019 εξωδίκου, σύμφωνα με το περιεχόμενο του οποίου καλείτο η εναγομένη να καταβάλει το σύνολο των ανεξόφλητων, αναγνωρίσθηκε η εκζητούμενη στο σύνολό της οφειλή (εκ μέρους της), αφού αυτή δεν εναντιώθηκε, ούτε αμφισβήτησε τα οφειλόμενα ποσά και συνεπώς χώρησε διακοπτικό της παραγραφής γεγονός, τυγχάνει απορριπτέος, αφού σε καμία περίπτωση από τη σιωπή της εναγομένης δεν μπορεί να συναχθεί αναγνώριση της οφειλής .

Ούτε πάλι ευσταθεί ο ισχυρισμός της ενάγουσας ότι το χρονικό σημείο εκκίνησης της παραγραφής μετατοπίζεται στην ημερομηνία έκδοσης του εκκαθαριστικού «τελικού» λογαριασμού, ήτοι την 29η-04-2015, αφού σύμφωνα με τον υπ’ αριθ. 4 όρο του από 14-05-2010 συμβολαίου παροχής ρεύματος, που έγινε αμοιβαίως αποδεκτό από τους διαδίκους: «Ο καταναλωτής είναι υποχρεωμένος με την παρουσίαση του σχετικού λογαριασμού να καταβάλλει στον Προμηθευτή το χρηματικό ποσό που αντιστοιχεί στο ρεύμα που του προσφέρθηκε ή του χορηγήθηκε με βάση το Συμβόλαιο αυτό». Τα ανεξόφλητα δηλαδή τιμολόγια παροχής ρεύματος έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμα άμα τη λήψη τους από την εναγομένη και καμία επιρροή δεν ασκεί το γεγονός της αποστολής συγκεντρωτικού λογαριασμού στις 29-04-2015.

Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η ένδικη αξίωση της ενάγουσας για το χρονικό διάστημα από 21-11-2013 έως 31-12-2014 υπέκυψε στην πενταετή παραγραφή του άρθρου 250.1 ΑΚ και συνεπώς πρέπει να απορριφθεί κατ’ ουσίαν η αγωγή ως προς το ανωτέρω ποσό των 6.577,82 ευρώ, γενομένης δεκτής και από ουσιαστική άποψη της σχετικής ανατρεπτικής ένστασης παραγραφής (άρθρα 247, 250 αρ. 1, 253 και 277 ΑΚ) που παραδεκτά προέβαλε η εναγομένη.