Πέρασαν δύο χρόνια από τότε που ο Χρήστος Λιακόπουλος μου έλεγε πως ετοιμάζει κάτι καινούργιο. Ο κλάδος του, αυτός των ηθοποιών, εκείνη την περίοδο, βρισκόταν στη σκιά του κορωνοϊού. «Μόλις βγούμε από αυτό, θα ανεβάσω το έργο, τώρα διαβάζω, γράφω, κάνω πρόβες», μου είχε πει, χωρίς ωστόσο να μου αποκαλύψει περί τίνος πρόκειται. Το ΄πε και το ΄κανε!
Το απόγευμα του Σαββάτου (21/1) βρέθηκα στο θέατρο Αλκμήνη, στα Πετράλωνα. Ήταν η πρεμιέρα της παράστασης «Προμηθέας Εσταυρωμένος». Το έργο που προετοίμαζε πυρετωδώς ο Χρήστος Λιακόπουλος. Για να φθάσει στο "the end" διάβασε πολύ, όπως μου είπε. Ξεκίνησε από τον Προμηθέα του Αισχύλου, βρήκε όλα όσα είχε γράψει ο Πέρσυ Σέλλεϋ, ένας Άγγλος ρομαντικός, ενώ στην έρευνά του χρησιμοποίησε και όσα είχε γράψει ο Καζαντζάκης.
Ο καιρός ήταν βροχερός, φθάνοντας στο θέατρο Αλκμήνη, αλλά οι λίγες σταγόνες που έπεσαν πάνω μου, μόλις βγήκα από το μετρό, έμειναν μόνο στα ρούχα. Η εντυπωσιακή έναρξη του θεατρικού με αποζημίωσε. Το χειροκρότημα του κόσμου ήταν μια επιβεβαίωση για τον ίδιο που δύο χρόνια τώρα, την περίοδο του κορωνοϊού, εκείνος «δούλευε» στο μυαλό του την παράσταση.
Μου εκμυστηρεύτηκε: «Πρόβα κάνω παντού, στον δρόμο, στην πλατεία, τα μεσάνυχτα που μπορεί να γυρίζω σπίτι μου». «Το κοστούμι ήταν δική μου ιδέα, το πως θα γίνει, τι ακριβώς θα μπει και που, έψαχνα να βρω, γύριζα κάθε μέρα 5-6 ώρες τα μαγαζιά για να βρω ακριβώς αυτά που θέλω».
Ο Χρήστος Λιακόπουλος ήταν για μία ώρα και ένα τέταρτο ο «Προμηθέας Εσταυρωμένος».
Δείτε απόσπασμα από την παράσταση:
Η ταυτότητα της παράστασης:
Παρακολουθείστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ:
