Πανελλήνιες: Ποια μαθήματα "ρίχνουν" τις επιδόσεις των υποψηφίων

Καθώς πλησιάζει η περίοδος των Πανελλαδικών Εξετάσεων 2025, οι μαθητές της Γ’ Λυκείου ετοιμάζονται να δώσουν μια από τις πιο απαιτητικές «μάχες» της ζωής τους. Αν και ορισμένα μαθήματα θεωρούνται πιο προσιτά, κάθε χρόνο συγκεκριμένα εξεταστικά πεδία εμφανίζουν σταθερά υψηλά ποσοστά αποτυχίας.

Τα μαθήματα με τα μεγαλύτερα ποσοστά αποτυχίας

Σύμφωνα με τα στοιχεία από τις περσινές εξετάσεις, τρία μαθήματα παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά αποτυχίας όσον αφορά τις επιδόσεις των υποψηφίων: Μαθηματικά, Ιστορία και Φυσική.

• Μαθηματικά (4ο Πεδίο): Πρωταθλητής στην αποτυχία, με ποσοστό άνω του 70%. Πάνω από 7 στους 10 υποψηφίους δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν το όριο της βάσης. Στο 2ο πεδίο, τα μαθηματικά έχουν ποσοστό μαθητών που έγραψε κάτω από τη βάση: 58,36%. Αποδεικνύει ότι το μάθημα παραμένει «βαρόμετρο» για την επιτυχία ή την αποτυχία στο συγκεκριμένο πεδίο.

• Ιστορία (1ο Πεδίο): Με σχεδόν 60% των γραπτών κάτω από τη βάση, το μάθημα φάνηκε ιδιαίτερα απαιτητικό. Η μετάβαση από την αποστήθιση στην κριτική ανάλυση ενδέχεται να μπέρδεψε τους μαθητές.

• Φυσική (3ο Πεδίο): Στο 58,94% η αποτυχία, αποτυπώνοντας την αυξημένη δυσκολία του πεδίου και την ανάγκη για βαθύτερη κατανόηση.

Ο ρόλος της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής

Η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ) λειτουργεί ως επιπλέον φίλτρο, αφήνοντας εκτός ΑΕΙ χιλιάδες υποψηφίους – ακόμα και όταν υπάρχουν κενές θέσεις.

Το υπουργείο Παιδείας επιδιώκει μέσα από την «κατανομή» των θεμάτων να εξασφαλίσει ομαλή κλιμάκωση στις επιδόσεις: λίγοι άριστοι, κάποιοι μέτριοι, αρκετοί κάτω από τη βάση. Το αποτέλεσμα; Η αποτυχία να φαίνεται φυσική συνέπεια της «αντικειμενικότητας» του συστήματος, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μια συνειδητή στρατηγική σχεδιασμού θεμάτων και βαθμολογικής κατανομής.

Η επιλογή των θεμάτων

Η επιλογή των θεμάτων δεν αντανακλά πάντα την εκπαιδευτική πραγματικότητα. Πολλοί εκπαιδευτικοί υποστηρίζουν πως τα θέματα λειτουργούν σαν «υδραυλικός διακόπτης» – ρυθμίζοντας το ποσοστό επιτυχίας ή αποτυχίας, ανεξάρτητα από τις πραγματικές δυνατότητες των μαθητών.

Η αποτυχία λοιπόν δεν είναι πάντα προϊόν έλλειψης προσπάθειας ή γνώσης. Συχνά είναι αποτέλεσμα ενός συστήματος που επιδιώκει να αφήνει εκτός ΑΕΙ ένα σημαντικό ποσοστό υποψηφίων, ως μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής για «αναδιάρθρωση» της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.