Μαριάννα: "Δεν έχω άλλο αίμα"

Η Μαριάννα είναι επαγγελματίας της Υγείας στον κλάδο της αιμοδοσίας. Το όνομά της μπορεί να είναι αληθινό, μπορεί και όχι. Όμως, αυτά που αντιμετωπίζει καθημερινά η ίδια και οι συνάδελφοί της είναι πέρα για πέρα αληθινά…

Οι βάρδιες στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας (Ε.ΚΕ.Α.) και στα αντίστοιχα τμήματα των νοσοκομείων μόνο ρουτίνας δεν είναι. Ειδικά οχήματα μεταφοράς αίματος μπαινοβγαίνουν, τηλέφωνα χτυπούν ασταμάτητα, υπάλληλοι τρέχουν πανικόβλητοι (ένθεν κακείθεν).

“Έχω μεταμόσχευση, πρέπει να βρω πολλές φιάλες για το ενδεχόμενο επιπλοκής“. Οι μεταμοσχεύσεις οργάνων στα νοσοκομεία ανά την επικράτεια είναι ένας μικρός “Γολγοθάς” για τα στελέχη του Ε.ΚΕ.Α. Πρέπει να καλύψουν όχι μόνο το στάδιο της επέμβασης, αλλά και τη μετεγχειρητική πορεία.

Οι ανάγκες καθημερινά πολλές, οι φιάλες αίματος, συχνά, λίγες. Αν η “εξόρμηση” ενός φορέα για αιμοδοσία έχει αποτελέσματα η κατάσταση γίνεται διαχειρίσιμη. Σε διαφορετική περίπτωση όλοι οι εμπλεκόμενοι μπαίνουν στο… κόκκινο. Αυτοί που βρίσκονται “μπροστά“, στην υποδοχή και καταγραφή του αίματος, “σπάνε“, όταν τα πράγματα δεν κυλούν ομαλά.

Η Μαριάννα φωνάζει, “δεν έχω άλλο αίμα“. Γνωρίζει ποιος το έχει ανάγκη.Έτσι γίνεται. Και όταν γνωρίζεις ότι το αίμα πρέπει να πάει σε εφημερεύον νοσοκομείο που έχει αυτοκινητιστικό με νέα παιδιά η πίεση φουντώνει. Βάζεις τα κλάμματα. Όχι από λιγοψυχία, από ανθρωπιά, από ευσυνειδησία. Να προσπαθείς να βοηθήσεις με όποιο τρόπο μπορείς και να μην βρίσκεις φιάλες γιατί χιόνιζε και δεν πήγε ο κόσμος να δώσει αίμα…

Δύσκολη ιστορία η διαχείριση του αίματος. Έχει διάρκεια ζωής, ελέγχεται ξανά και ξανά πριν διατεθεί. Αλλά την ίδια ώρα οι νοσηλευτές χειρουργείου ουρλιάζουν στα τηλέφωνα. Χρειάζονται αίμα και το χρειάζονται άμεσα. Σε έκτακτες καταστάσεις, με ελλείψεις “πακέτων”, γίνονται ανακατανομές (“τράμπες” μεταξύ νοσοκομείων). Μέχρι να τεντώσει πλήρως το σχοινί και προμηθευτούν όλοι με τις αναγκαίες ποσότητες. Μέχρι να αντέξει…

Το “Δώσε αίμα, Σώζεις μια Ζωή” δεν είναι ένα στεγνό σλόγκαν. Σώζεις μια ζωή, είναι αλήθεια. Σε βαθμό τέτοιο που αν γνώριζε κανείς τι συμβαίνει θα έδινε αίμα κάθε μέρα…