Εορτολόγιο: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2024

Δείτε ποιοι γιορτάζουν σήμερα, Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2024.

Σύμφωνα με το Εορτολόγιο, Τρίτη 10 Δεκεμβρίου, είναι των Μαρτύρων Μηνά του Αθηναίου, Ερμογένους επισκόπου Αλεξανδρείας και Ευγράφου Γεμέλλου του πολυάθλου και Θεοτέκνου πρεσβυτέρου.

Γιορτάζουν τα ονόματα: Θεότεκνος, Εύγραφος, Γέμελλος, Ερμογένης, Μηνάς.

Οι Άγιοι:

Άγιοι Μηνάς ο Καλλικέλαδος, Ερμογένης και Εύγραφος                

Eις τον Mηνάν.
Τμηθεὶς ὁ Μηνᾶς, κἂν κελαδεῖν οὐκ ἔχῃ, Φιμοῖ κελαδοῦν δυσσεβείας τὸ στόμα.
Eις τον Eρμογένη.
Τὴν δυσσέβειαν ἐκπτύσας Ἑρμογένης, Ὑπῆρξε Μάρτυς εὐσεβείας ἐκ ξίφους.
Eις τον Eύγραφον.
Τὰς ἐκ μαχαίρας, Εὔγραφε, τρώσεις φέρων, Ὀξὺς Θεοῦ κάλαμος ὤφθης, εὖ γράφων.
Εὐκέλαδος δεκάτῃ Μηνᾶς ξίφει αὐχένα δῶκεν.

Ο Μηνάς ήταν Αθηναίος και από την οικογένειά του ειδωλολάτρης. Όταν όμως εκπαιδεύτηκε και μορφώθηκε αρκετά, διαπίστωσε ότι η πολυθεΐα ήταν μάλλον ψέμα και πλάνη. Στη μελέτη των φιλοσόφων επίσης, δεν μπόρεσε να βρει κάτι το αληθινό. Τότε προχώρησε στη μελέτη χριστιανικών συγγραμμάτων. Έπειτα του Ευαγγελίου, όπου και βρήκε αυτό πού τον γέμιζε ψυχικά, δηλαδή το φως και την αλήθεια. Έτσι, ο Μηνάς έγινε χριστιανός. Αργότερα, ο βασιλιάς Μαξιμίνος (311 – 313 μ.Χ.) (κατ’ άλλους ο Μαξιμιανός [286 – 305 μ.Χ]) , μη γνωρίζοντας ότι είναι χριστιανός, τον έκανε έπαρχο Αλεξανδρείας. Αλλά όταν ο βασιλιάς αυτός διέταξε διωγμούς στην πόλη αυτή, ο Μηνάς όχι μόνο δεν εξετέλεσε τη διαταγή, αλλά και συνετέλεσε να πληθυνθούν οι χριστιανικές τάξεις. Τότε ο Μαξιμίνος έστειλε νέο έπαρχο, τον Αθηναίο λόγιο Ερμογένη. Αυτός, τηρώντας το γράμμα του νόμου, βασάνισε σκληρά το Μηνά και τον έκλεισε στη φυλακή, για να πεθάνει εκεί μέσα από τις πληγές του. Μετά από καιρό, όταν ο Ερμογένης έστειλε να διαπιστώσουν αν και πότε πέθανε ο Μηνάς, διαπίστωσαν ότι όχι μόνο δεν είχε πεθάνει, αλλά και οι πληγές του θεραπεύθηκαν. Τότε δημόσια τον ρώτησε πως έγινε αυτό. Ο Μηνάς απάντησε ότι θεραπεύθηκε την ώρα πού πεσμένος στο έδαφος έψαλλε: «Ἐὰν πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σὺ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ Κύριε» (Ψαλμός κβ’ 4). Εάν δηλαδή αντικρίσω το θάνατο, δε θα φοβηθώ μήπως πάθω κακό, διότι συ είσαι μαζί μου, Κύριε. Η απάντηση είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει χριστιανός ο Ερμογένης και ο Εύγραφος που ήταν γραμματικός του Μηνά. Αργότερα, όλους μαζί τους αποκεφάλισαν.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. Δ’

Δι’ ἐγκρατείας, τῶν παθῶν τὰς πυριφλέκτους, ἀπονεκρώσαντες ὁρμὰς καὶ τὰς κινήσεις, τοῦ Χριστοῦ οἱ Μάρτυρες ἔλαβον τὴν χάριν, τὰς νόσους ἀποδιώκειν τῶν ἀσθενῶν, καὶ ζῶντες καὶ μετὰ τέλος θαυματουργεῖν· ὄντως θαῦμα παράδοξον! ὅτι ὀστέα γυμνά, ἐκβλύζουσιν ἰάματα. Δόξα τῷ μόνῳ Θεῷ ἡμῶν.

Όσιος Θωμάς ο Δεφουρκινός

Θωμάς Θεόν θεις αρραγεστάτην βάσιν, Kρείττων πέφηνε μηχανής των δαιμόνων.

Ο Όσιος Θωμάς έζησε τον 9ο μ. Χ. αιώνα, και η πατρίδα του βρισκόταν στους πρόποδες του όρους Κυμιναίου. Ανατράφηκε χριστιανικά από την παιδική του ηλικία, διατηρώντας την πίστη και την αγνότητά του από τη νεανική του ανάπτυξη.

Κινούμενος από Ιερό πόθο ο Θωμάς, επισκέφθηκε πολλά μοναστήρια και αποκόμισε πολλές αιρετές από τα εκεί μεγάλα υποδείγματα της ευσέβειας. Αργότερα έγινε και ίδιος μοναχός και δίδασκε με ζήλο το Ευαγγέλιο μαζί με άλλους μοναχούς σε πόλεις και χωριά, κατά τις τεσσαρακοστές. Ο εκεί επίσκοπος, εκτιμούσε τόσο πολύ τις μεγάλες αρετές του Θωμά, ώστε όταν κάποιος μεγιστάνας της Κωνσταντινούπολης έκτισε Μονή κοντά στο Σαγκάριο ποταμό, τον διόρισε ηγούμενό της. Η προτίμηση αυτή δικαιώθηκε περίτρανα, διότι ο Θωμάς κυβέρνησε το μοναστήρι με πολλή τάξη και υπήρξε πρότυπο μοναχικής ζωής στους συμμοναστές του. Ιδιαίτερα πολλαπλασίασε τους οικονομικούς πόρους της Μονής, για να βοηθάει αυτούς πού προσέφευγαν σ’ αυτή. Ο Όσιος Θωμάς, αξιώθηκε από τον Θεό και του προορατικού χαρίσματος. Κάποτε μάλιστα, έγραψε απάντηση στον βασιλιά Λέοντα το σοφό, χωρίς ν’ ανοίξει την επιστολή που του έστειλε. Αργότερα ο Θωμάς, αποσύρθηκε σε κάποιο ειρηνικό ησυχαστήριο και εκεί τον βρήκε ο θάνατος σε βαθιά γεράματα, αλλά και σε συνεχή πνευματική άνθιση και ακμή.

Άγιος Γέμελλος

Ὑπὲρ Θεοῦ Γέμελλος ἐσταυρωμένου, Τὴν ἐν ξύλῳ σταύρωσιν ἀσμένως φέρει.

Ο Άγιος Γέμελλος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Ιουλιανού του παραβάτη (361 – 363 μ.Χ.) και καταγόταν από τη Άγκυρα της Μικράς Ασίας, από την ενορία που λεγόταν Kλιμαξίνην. Όταν κάποτε ο Ιουλιανός πέρασε από την πατρίδα του, πληροφορήθηκε, ότι ο Χριστιανός αυτός δεν έπαψε να αγωνίζεται και να προσελκύει ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Όταν διέταξε και τον οδήγησαν μπροστά του, ο Γέμελος δεν δίστασε και εκεί να ομολογήσει τα της χριστιανικής πίστης. Ο Ιουλιανός εξοργισμένος, διέταξε και του έμπηξαν μυτερά ξύλα κατά μήκος των δακτύλων του. Κατόπιν έβαλαν πάνω στο σώμα του πυρακτωμένο σίδερο και στη συνέχεια τον χτύπησαν αλύπητα με σιδερένια και αγκυλωτά ραβδιά. Επειδή όμως ο Γέμελος δεν πτοήθηκε, τον σταύρωσαν και έτσι παρέδωσε στον στεφανοδότη Κύριο την αγία του ψυχή. Το άγιο λείψανό του τάφηκε από χριστιανούς με κάθε ευλάβεια. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει χαρακτηριστικά: «Oύτος ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Iουλιανού εν έτει τξα΄ [361], καταγόμενος εκ της Aγκύρας, από την ενορίαν την καλουμένην Kλιμαξίνην. Περνώντος δε μίαν φοράν του Iουλιανού διά μέσου της πόλεως Aγκύρας, εστάθη ο Άγιος ούτος έμπροσθεν εις το πρόσωπον εκείνου, και κατεπλήγονεν αυτόν με λόγια ένθεα ωσάν με σαΐτας. O δε βασιλεύς ανάψας από τον θυμόν, προστάζει και ζώνεται ο Άγιος μίαν ζώνην σιδηράν πεπυρωμένην, και με αυτήν τόσον δυνατά κατακαίεται, ώστε οπού, το υγρόν οπού έτρεχεν από το καύσιμον της σαρκός του, εγέμωσεν όλην την εκεί γην. Eίτα προστάζεται να ακολουθή τον ασεβή εις την στράταν. Όταν δε ο αποστάτης έφθασεν εις την μικράν πόλιν της Eδέσσης, τότε ο Άγιος εξαπλώθη από τα τέσσαρα μέρη του σώματος, και επληγώθη με ξύλα κοπτερά. Έπειτα κατετρυπήθη εις το σώμα με σίδηρα πυρωμένα, και κρεμασθείς, καταξεσχίσθη. Eπειδή δε ο του Xριστού αθλητής εκαταφρόνει τα βάσανα, και ύβριζε τον ασεβή βασιλέα, διά τούτο βάλλεται μέσα εις ένα πυρωμένον τηγάνι, γεμάτον από λάδι και ρετζίνην και οξύγγι. Kαι επάνωθεν δέρνεται με ραβδία σιδηρά, τα οποία είχον αγκίδας. Aπό θείαν όμως δύναμιν έπεσεν άνωθεν ραγδαία βροχή και έσβυσε την φωτίαν. Όθεν ο Mάρτυς έμεινεν αβλαβής. Tαύτα βλέπων ο μιαρός βασιλεύς, εξεπλάγη. Kαι επρόσταξε να εμπήξουν καρφία εις την κεφαλήν του Mάρτυρος, έως οπού να φθάσουν μέσα εις τον εγκέφαλον. Έπειτα ρίπτεται ο Άγιος επάνω εις το έδαφος. Mετά ταύτα κρεμάται εις το ύψος, και εγδέρνεται ωσάν πρόβατον με μαχαίρια, από τους πόδας έως εις τους ώμους. Όθεν ο γενναίος αγωνιστής εφαίνετο ένα θέαμα ξένον και φοβερόν. Eπειδή με τοιαύτα αφόρητα βάσανα, εδύνετο και επεριπάτει, και ελάλει με τους παρεστώτας. Kατ’ οικονομίαν δε Θεού, απαντήσας ο Άγιος ένα Iερέα, εβαπτίσθη από αυτόν. Aκόμη γαρ ήτον αβάπτιστος. Aφ’ ου δε εβαπτίσθη, ευγήκεν από την ιεράν κολυμβήθραν όλος υγιής, χωρίς να έχη εις το σώμα καμμίαν πληγήν, ή σημάδι πληγής. Tότε ήκουσεν ουρανόθεν θείαν φωνήν, η οποία έλεγεν εις αυτόν. «Mακάριος είσαι Γέμελλε, διατί πολλά εκοπίασας». Tαύτα μαθών ο παραβάτης, εκρέμασε τον Άγιον εις ένα σταυρόν, και εκάρφωσε με καρφία τα τούτου χέρια και ποδάρια. Όθεν ούτω κρεμάμενος, επροσευχήθη ο τρισόλβιος, και παρέδωκεν εις χείρας Kυρίου το πνεύμα του. Tο δε τίμιον αυτού σώμα μερικοί Xριστιανοί κρυφίως κατεβάσαντες από τον σταυρόν, το ενταφίασαν εις επίσημον τόπον».

Άγιος Θεότεκνος

O Θεότεκνος οία του Θεού τέκνον, Θνήσκει προθύμως του Πατρός χάριν ξίφει.

Ο Άγιος Θεότεκνος μαρτύρησε δια ξίφους.

Άγιος Μαριανός

O Mαριανός συντριβείς κάραν λίθω, Θείω νοητώς σφίγγεται ταύτην στέφει.

Ο Άγιος Μαριανός μαρτύρησε δια λιθοβολισμού.

Άγιος Ευγένιος

Ώσπερ συνεστώς Eυγένιος εκ ξύλου, Πάσχων ξύλοις υπήρχε προς ξύλα ξύλον.

Ο Άγιος Ευγένιος μαρτύρησε, αφού τον χτύπησαν με ξύλα μέχρι θανάτου.

Άγιος Αθανάσιος Επίσκοπος Μεθώνης

Ο Άγιος Αθανάσιος γεννήθηκε στην Κατάνη της Σικελίας μάλλον μεταξύ των ετών 814 – 818 μ.Χ.
Περί το 827 μ.Χ. οι γονείς του, εξαιτίας των Αράβων που λυμαίνονταν την Σικελία, ήρθαν στην Παλαιά Πάτρα της Πελοποννήσου. Είναι η μεγάλη εποχή όπου κατοικούσε ακόμη στην Πάτρα ο συνομήλικος του και μελλοντικός μέγας και σοφός Ιεράρχης της Καισαρείας, Αρέθας ο Πατρεύς.
Ενώ ακόμη ήταν μικρός στην ηλικία, ο Αθανάσιος ζήτησε και έγινε μοναχός σε ένα από τα μοναστήρια της περιοχής. Με ανδρεία αποδύεται στους μοναχικούς αγώνες και βιάζεται να κατακτήσει το βραβείον της άνω κλήσεως, γι’ αυτό και ο τότε Μητροπολίτης των Πατρών τον κατέστησε ηγούμενο του μοναστηριού, παρά τις συνεχείς αρνήσεις του. Η θέση του ως ηγούμενου όχι μόνο δεν ανέκοψε την ενάρετη ζωή του, αλλά απέδειξε ότι θα μπορούσε να υπηρετήσει την Εκκλησία και σε ψηλότερο αξίωμα, γι’ αυτό και ο Πατρών τον χειροτονεί επίσκοπο Μεθώνης, όπου τότε υπήγετο στην Μητρόπολη του. Ως επίσκοπος ο Αθανάσιος στην μικρή Μεθώνη, εργάσθηκε μετά ζήλου θαυμαστού προκειμένου να ανταποκριθεί σε όλες τις υλικές και πνευματικές ανάγκες του ποιμνίου του, ενώ παράλληλα ο ίδιος ήταν τέλειο υπόδειγμα της ευαγγελικής πενίας και όλων των χριστιανικών αρετών. Όταν πλησίασε η ώρα της προς το Θεό εκδημίας του, κάλεσε τους μαθητές του και τους συμβούλευσε να ασκούν πάντοτε την αρετή της αγάπης και να διατηρούν αδιαλείπτως την μνήμη της Δευτέρας του Κυρίου Παρουσίας. Μετά την μακαρία του κοίμηση (περί το 880 μ.Χ.), ο τάφος του έγινε πηγή θαυμάτων, γι’ αυτό και πλήθος κόσμου προσέτρεχε για να λάβει την θεραπεία του.

Μετακομιδή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Νικολάου του εν Βουνένοις

Τα Ιερά Λείψάνα του Αγίου Νικολάου του εν Βουνένοις αποτελούν ανεκτίμητη δωρεά της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Μαζαράκι Βαγίων στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου του Νέου στην Θήβα και παραδώθηκαν από την Γερόντισσα Ευπραξία με σεμνή τελετή στις 10 Δεκεμβρίου 2000 μ.Χ.