Γράφει για το workenter ο δικηγόρος κ. Χαράλαμπος Πεσυρίδης:
Η εργασιακή σχέση ως μια χαρακτηριστική περίπτωση διαρκούς έννομης σχέσης μπορεί να λυθεί με τακτική καταγγελία, είτε από την πλευρά του εργοδότη είτε από την πλευρά του εργαζομένου. Η ανάγκη προστασίας του εργαζομένου -ως ασθενέστερου μέρους- επιβάλει να τεθούν περιορισμοί στο δικαίωμα του εργοδότη για καταγγελία της εργασιακή σύμβασης.
Οι τυπικοί περιορισμοί τίθενται από τους ν. 212/1920, 3198/1955 και 2556/1997 και το β.δ. 16/18.7.1920 και συνίστανται:
α) στην τήρηση του έγγραφου τύπου
β) στην καταβολή ορισμένης αποζημίωσης
γ) στην πάροδο ορισμένης προθεσμίας, και,
δ) στην ασφάλιση του εργαζομένου.
Αν λείπει κάποια από αυτές τις προϋποθέσεις η καταγγελία είναι άκυρη και ο εργαζόμενος μπορεί να αξιώσει δικαστικά την αναγνώριση της ακυρότητάς αυτής.
Επιπλέον από τα άρθρα 669παρ2 Α.Κ, 1 ν. 2112/1920 και 1 και 4 ν. 3198/1955 προκύπτει ότι η καταγγελία της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου είναι μονομερής αναιτιώδης δικαιοπραξία, με την έννοια ότι η ύπαρξη ενός ιδιαίτερου λόγου δεν αποτελεί προϋπόθεση του κύρους της και συνεπώς το κύρος δεν εξαρτάται από την ύπαρξη ή την ελαττωματικότητα της αιτίας για την οποία έγινε αλλά αποτελεί δικαίωμα των μερών.
Η άσκηση όμως του δικαιώματος αυτού, όπως άλλωστε και κάθε δικαιώματος, υπόκειται στον περιορισμό του 281 Α.Κ., δηλαδή της μη υπέρβασης των ορίων που επιβάλλει η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώματος.
Η υπέρβαση των ορίων αυτών καθιστά την καταγγελία άκυρη σύμφωνα με τα άρθρα 174 και 180 Α.Κ. (Α.Π. 102/2017, 224/2017,400/2017). Αυτό, δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι καταχρηστική η καταγγελία όταν δεν υπάρχει γι αυτή κάποια αιτία, αλλά απαιτείται η καταγγελία να οφείλετε σε συγκεκριμένους λόγους, (τους οποίους πρέπει να αποδείξει ο εργαζόμενος), εξαιτίας των οποίων η άσκηση του δικαιώματος αυτού υπερβαίνει, προφανώς, τα όρια που θέτει το 281 Α.Κ. Η ΑΠ 50/2011, χωρίς να αφήνει κανένα περιθώριο για αντίλογο, δέχεται ότι η καταγγελία η οποία δεν δικαιολογείται από σοβαρούς, συνδεόμενους με το αντικειμενικό συμφέρον της επιχείρησης λόγους, (αντικειμενικά αδικαιολόγητη καταγγελία), δεν είναι άνευ άλλου τίνος καταχρηστική, διότι στην αντίθετη περίπτωση η καταγγελία από αναιτιώδης θα μετατρεπόταν σε αιτιώδη.
Ενδεικτικά αναφέρεται πως καταχρηστική θεωρείται:
Ακολουθούν δικαστικές αποφάσεις (σκεπτικό) που δικαιώνουν προσφεύογντες, πρώην εργαζόμενους: