"Να λειτουργήσει ξανά ο μηχανισμός του ΑΣΕΠ"

Ο σοφός λαός λέει, «όταν κάτι χάσεις, τότε καταλαβαίνεις την αξία του». Έτσι, λοιπόν, να το πούμε καθαρά: Από τους δημόσιους οργανισμούς λείπουν οι προσλήψεις ΑΣΕΠ τα τελευταία σχεδόν 15 χρόνια.

Ο νόμος 2190/94 έμεινε στην ιστορία ως «νόμος Πεπονή» και καθιέρωσε για πρώτη φορά, στη διαδρομή του ελληνικού κράτους, αξιοκρατικό σύστημα για τις προσλήψεις στο Δημόσιο. Ήταν ένα νομοθέτημα που εκπόνησε και επέβαλε σχεδόν μόνος του ο αείμνηστος υπουργός.

Αυτός ο νόμος έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, όσον αφορά στις προσλήψεις στην πατρίδα μας, εμφανίστηκε καινοτόμος, αναγκαίος, σοβαρότατος. Έκλεισε «πόρτες» και «παράθυρα», άνοιξε ορίζοντες για τη νέα γενιά.

Ο «νόμος Πεπονή» καταγράφηκε ως γενναία απόπειρα απελευθέρωσης του πολιτικού συστήματος από τα δεσμά του. Ο βουλευτής έπαψε να αισθάνεται ότι ο ψηφοφόρος τον τραβάει από το μανίκι.

Ήταν, ίσως, η πιο σημαντική, ως εκείνη τη στιγμή, πράξη εκσυγχρονισμού. Οι φορείς είχαν, πλέον, τα στελέχη για να προσεγγίσουν μια νέα πραγματικότητα, πορευόμενοι σε ένα πιο σύγχρονο περιβάλλον.

Ουσιαστικά, όμως, το Δημόσιο, παραμένει χωρίς την νέα γνώση, χωρίς τη νέα αντίληψη, χωρίς το μέλλον του, χωρίς τα επόμενα βήματά του, κουτσό στα… αγκάθια των καινοτομιών που είναι υποχρεωμένο κάνει.

Παράδειγμα: Ο γιος μου τελειώνει το ΕΚΠΑ Πληροφορικής και Επικοινωνιών. Γνωρίζει, με το μεράκι που έχει, δώδεκα, (ναι, δώδεκα), γλώσσες προγραμματισμού.

Ως γενικός διευθυντής της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων, αυτή τη στιγμή, γυρίζω γύρω μου και τι βλέπω; Ότι στην καλύτερη περίπτωση, στελέχη ηλιακά των 45-50 ετών, γνωρίζουν απλά μία, άντε δύο γλώσσες. Αποτέλεσμα: Για να προχωρήσει η υπηρεσία σε ένα καινούργιο έργο ή να αναβαθμίσει ένα παλαιότερο, θα πρέπει να πληρώσει διαγωνισμούς και εταιρείες.

Αντιλαμβάνεται κάποιος ότι το παράδειγμα δεν είναι μόνο για τους Πληροφορικούς, αλλά για όλες τις βασικές ειδικότητες ολόκληρου του δημόσιου τομέα, δηλαδή κάπου πενήντα – εξήντα. Ουσιαστικά, έχει εμποδιστεί η εξέλιξη της ίδιας της κοινωνίας, αφού είχαμε εσπευσμένες αποχωρήσεις – συνταξιοδοτήσεις έμπειρων στελεχών από τον δημόσιο τομέα, χωρίς, ταυτόχρονα, να μπαίνουν νέες ηλικίες, με «φρέσκιες» γνώσεις.

Με άλλα λόγια, το Δημόσιο επί 25 χρόνια πλούτισε χιλιάδες συνειδήσεις, τις καταξίωσε με όλα τα μέσα που διέθετε και τα τελευταία χρόνια με την σφραγίδα των «τεμπέληδων» τις έστειλε στην απραξία των συντάξεων, στη δημιουργία μικρο-λαχανόκηπων για προσωπική χρήση. «Ο νοών νοείτω».

Λόγω μη προσλήψεων στην Ελλάδα, χαρίσαμε 400.000 παιδιά στην Ευρώπη. Ωφελήσαμε άλλες χώρες πολλαπλά και, φοβάμαι, ότι θα συνεχίσουμε να το κάνουμε.

Ερώτηση προς τους κυρίους των θεσμών: Όταν λείπουν οι έμπειροι και δεν υπάρχουν οι νέοι της επιστήμης και της εργασίας, με ποιους θα φτιάξεις την Οικονομία;

Επιτέλους, ο μηχανισμός του ΑΣΕΠ πρέπει να ξαναμπεί σε λειτουργία, να δώσει ελπίδα, με νέα αφετηρία το 2018.

Η ιστορία των μνημονίων μας έβγαλε από την πορεία. Μέχρι και λάθος «συνταγές» εφαρμόστηκαν, με την παραδοχή των ίδιων των δανειστών – έγινε και αυτό στη χώρα μας. Τώρα, όμως, πρέπει να επανέλθουμε το συντομότερο, εμπειρότεροι από το παρελθόν, με πιο στοχευμένες προσπάθειες. Και μπορούμε, πραγματικά…

Αρτέμης Βαλελής

(Γενικός διευθυντής ΓΓΠΣ του υπ. Οικονομικών, πρώην προϊστάμενος προκηρύξεων ΑΣΕΠ)